Dag twee bij Estancia Rincon del Sicorro.

Vandaag ook weer een lekker dagje gehad hier in Estancia Rincon del Socorro.
Ontbijt weer prima voor elkaar en daarna onze eerste activiteit voor vandaag. Onze, omdat ik altijd met de Amerikanen optrek.
De gids, Netty, weet gelukkig heel veel van zowel flora als fauna.
De wandeling die we gaan maken zal zo'n zeven kilometer bedragen, vertrek om half tien.
Dat werd iets later, omdat Netty aangaf, dat we door zeer drassig gebied zouden moeten lopen. Laarzen aan, of meenemen. Het passen en de verwarring tussen onze schoenmaat en die in Amerika gaf enig oponthoud. Size 9 was dat nu 40 of 42?
Ik had geen laarzen nodig, mijn kistjes zijn ook waterdicht.
Het eerste stuk van de wandeling ging door het bos en we kregen overal uitleg over. Het aantal dieren of vogels in het bos viel tegen, maar de uitleg hoe sommige bomen omgaan met aanvallen van andere planten, werd door Netty bijna als een spannend verhaal gebracht. Bomen, die hun bast verliezen en daardoor heel koud aanvoelen, omdat de boom de temperatuur van het grondwater aanneemt.
Krassen in bomen, veroorzaakt door miereneters, die hun territorium daardoor afbakenen.
Hoe bepaalde bomen zich verspreiden of juist het loodje leggen door het oprukken van bos, allemaal heel fascinerend.
De hoeveelheid drassigheid in het bos viel reuze mee, geen laarzen nodig.
Daarna kwamen we op de vlakte uit. Meer vogels te zien en ook over de vogels veel bijzonderheden.
Jullie zullen begrijpen, dat de snelheid er niet echt inzat. Maar dat hoeft hier ook niet.
Na weer een tijdje gelopen te hebben, kwamen we een tapir tegen. Mijn eerste tapir ooit. Ook zo'n dier wat hier uitgestorven was en weer naar toe is gebracht. Om te kunnen monitoren waar de tapirs heenlopen, hebben ze een zender om de nek hangen. Pas als duidelijk wordt, dat ze in dit gebied blijven, wordt de halsband + zender verwijderd. Ook met bepaalde antilopensoorten wordt dit gedaan. Zelf vogels worden in een hele kooi gehouden ter herintroductie.
Na drie uur waren we terug bij de lodge, waar de lunch ook al weer klaarstond.
Een leuk feitje is, dat onze koninklijke familie hier vorig jaar heeft gelogeerd. Alexander, Maxima, de drie kinderen en de moeder van Maxima.
De hele tent was daarvoor afgehuurd. Onze gids van vandaag, Netty, had ook onze koning c.s. rondgeleid.
Dus de kamer, waarin ik nu verblijf, heeft vorig jaar iemand van onze royal family geslapen.
Na de lunch hadden we even tijd om bij te komen. Om half vijf zouden we met de auto een stukje rijden naar de een of andere lagune met water. Daar zouden we ook naar de zonsondergang kijken.
Om al die tijd niks te doen, vind ik dan ook net weer niets, dus ben ik rond het meertje gelopen, niet ver van de lodge.
Daarna was het ook ongeveer tijd voor de koffie en daarna op pad. Mingo was onze chauffeur en onderweg zie je ook weer van alles.
Bij het meertje aangekomen, zijn we tegen de zon in, langs het water gelopen.
Een ander Amerikaans echtpaar sloot zich bij ons aan.
Bij water gebeurt altijd heel veel, dus veel vogel activiteiten. En weer tig foto's gemaakt.
De zonsondergang was bijzonder mooi. Geen wolkje aan de hemel, palmbomen op de achtergrond en met een hapje en drankje op de meegebrachte stoelen, genieten.
Rond acht uur waren we terug en de BBQ stond alweer klaar.
Het eten is hier meer dan goed en ook de BBQ was prima verzorgd.
Toen ik daarna nog even het WiFi signaal probeerde, bleek deze het weer te doen. In het plaatsje Mercedes, 100 km verderop, waren ze al twee dagen aan het kloten met andere servers en blijkbaar was dat nu klaar.
Morgenvroeg ga ik paardrijden, samen met John en Sue, die daarna terugvliegen naar Posadas en vandaar naar Buenos Aires.
Morgenmiddag weet ik het nog niet, dat vertellen ze altijd tijdens de lunch.