Langs Ruta 21

Hier geen ontbijt buffet, maar op een leistenen plaat wordt het ontbijt geserveerd.
Het vers geperste glaasje jus, wordt keurig ingeschonken.
In het mandje wat geroosterd brood, twee croissants en twee bakjes met muesli.
Ik denk overal twee van, omdat het meiske dacht, dat er nog iemand aan zou schuiven.
Morgen zal het overal wel één stuks van zijn. De scrambled eggs waren wel weer een prima aanvulling op het ontbijt.
Maar als je de prijs van de kamer afzet tegen het ontbijt, is dat wel wat karig. Ik heb het in ieder geval ook anders gezien.
De accommodatie is hier wel fantastisch. Ik heb een hele mooie ruime kamer, en aanpalend een ruime badkamer met een douchekop op een dusdanige hoogte dat ik rechtop staand kan douchen. Uniek in Zuid Amerika.
Na het ontbijt ben ik nog even terug gereden naar Carmelo. Ik had nog iets gelezen over de kerk aldaar. Gisteren wel gezien, maar ik vond het niks.
Gisteravond las ik, dat de kerk nooit was afgebouwd, tenminste zo lijkt het, maar de binnenkant moest dan wel weer bijzonder zijn.
Er was juist een dienst gaande, maar een foto maken kan altijd.
Mijn programma voor de rest van de dag was, om noordwaarts te rijden om uiteindelijk in de plaats Mercedes uit te komen.
Noordwaarts passeerde ik eerst een brug. Een brug over de rivier Arroyo de las Viboras. In goed Nederlands, de rivier van de adders. Nou heb ik die adders niet gezien, maar de brug is ooit gebouwd op de oorspronkelijke locatie van waar Carmelo ooit is ontstaan. De brug is gebouw in 1858 en heeft vijf stenen bogen.
In die tijd de eerste tolbrug in Uruguay.
Door naar Nueva Palmira, gesticht in 1831.
In de Bradt gids staat, dat hier eigenlijk niks is. Ja een haven voor de uitvoer van soja, papier pulp en import van ijzererts uit Brazilië.
En de gids had helemaal gelijk. Dus weer door, ditmaal naar Dolores.
Ook geen wereldstad, maar op het centrale plein een kerk opgestreken uit rode baksteen. Dit kerk is nooit afgebouwd.
Er schuin tegenover een klokkentoren uit 1904, waarschijnlijk gebouwd, omdat de kerk het gewicht van de klok niet kon dragen.
Ja en toen het hoogtepunt van de dag. Een bezoek aan Villa Soriano, een dorpje dat voluit heet: Santo Domingo de Soriano. Dit was de eerste nederzetting van Europeanen in Uruguay. In 1624 zijn de Jezuïeten neerstreken in het nabij gelegen Isla Vizcaino om de inheemse Chaná stam te bekeren.
Het dorpje bevindt zich sinds 1708 op de huidige locatie.
Als je het dorpje binnenrijdt, zie als eerste een enorm grote boom. Een paar honderd jaar oud, maar volgens mij groeit ie niet meer zo hard, geen takjes en blaadjes meer te zien. Hartstikke dood.
Het dorp heeft twee geasfalteerde wegen. Zoals altijd in deze streken, is er een plein. Aan het plein altijd een kerk en zo ook hier. De kerk was op slot, maar voor de geïnteresseerden toch even de naam: Capilla de Santo Domingo uit 1797.
Tussen de nog bewoonde huizen staan pareltjes van vergane glorie. Sommige zijn niet meer dan ruïnes, maar wat een potentieel. Alleen staat alles op de verkeerde plek.
Een beetje zoekende naar het huis met de maskers. Gevonden!
Een in heldere kleuren geschilderd huis (Casa de las Máscaras) wordt nog eens extra opgefleurd door kleurrijke maskers. Bijzonder om te zien, in tegenstelling tot het tegenoverliggende museum.
Het kostte niks, het was ook niks. De vrouw, die binnen zat, keek verveeld op van de Jason Bourne film, waar net, toen ik binnenkwam, Matt Damon een belager met zijn blote handen om zeep hielp. Waardeloos, dat je op zo'n moment gestoord wordt door een toerist.
Via wat kleine binnenweggetjes heb ik mijn weg vervolgd naar Mercedes.
Regelmatig moest ik door het water rijden, omdat de rivieren het water niet goed kwijt konden. Er is gisteravond en vannacht zo'n 25 mm regen gevallen.
Temperatuur gisteren 26 graden, vandaag hooguit 16.
Mercedes is de hoofdstad van het Soriano departement en gesticht in 1788.
Het heeft een twee kilometer lange boulevard langs de rivier, de ramblas geheten, maar dat was echt helemaal niks. Wellicht doordat het winter is en de temperatuur ook niet echt aan de hoge kant was.
Op het centrale plein, Plaza Independencia, staat een monument van Gaucho de Asencio. Verder een echte kathedraal, Nuestra Señora de las Mercedes (Our Lady of Mercies), genaamd.
Deze kathedraal (1868) verving de kerk, die hier eerst stond (1788).
Voor vandaag genoeg. Tijd om terug te rijden naar mijn onderkomen.