Van Colonia naar Carmelo.

Ontbijt vanaf 08:00 uur. Beetje laat, maar beter laat dan nooit.
Ik had vanmorgen ook helemaal geen haast, van volgens mijn voucher kan ik mijn huurauto (een Chevrolet Spark, zo'n hele kleine Daewoo) pas om 12:00 uur ophalen.
Het ontbijt was hartstikke goed, alleen het personeel stond om de hoek in de keuken eindeloos hard te praten. Eigenaresse inclusief.
Nog een minpuntje op TripAdvisor.
De verse jus verdient dan weer douze points. Daar heb drie glazen van leeggedronken.
Na het ontbijt heb ik de spullen maar vast gepakt en heb die even apart laten zetten.
Op goed geluk naar Europcar gelopen, waar ik rond tien uur arriveerde.
De auto ophalen was verder geen probleem. Wel kreeg ik een iets grotere auto mee, dan besteld, een VW Gol. Heet bij ons een Polo.
Hoewel redelijk nieuw bleek er van alles kapot te zijn, maar geen zaken, die hinderlijk zijn tijdens het rijden. Hoewel een voorruit met drie grote scheuren erin, nou niet direct een goede reclame is om zo een auto mee te geven.
Na de formaliteiten kon ik vertrekken. Eerst weer naar het hotel om de spullen op te halen en daarna op zoek naar de weg naar het noorden.
Het eerste stuk ben ik langs de kust gereden. Vond nog een bord met een verwijzing naar het paleontologisch museum, maar na een half uur zoeken heb ik het opgegeven.
Zelf een aantal lokale personen wist van niks.
Nu ik weer WiFi heb, en Google Maps geraadpleegd heb, schijnt het, dat ik er zeker drie keer langs ben gereden. Jammer dan.
Daarna Ruta 21 opgezocht en op die weg naar het noorden gereden. Bij km paal 193 staat een gedenksteen naast het slagveld van San Pedro.
Daar hebben de Engelsen en Spanjaarden tegen elkaar gevochten in 1807.
Dit slagveld is toevallig ontdekt in 2005 en dit is het enige onaangetaste slagveld uit die tijd in heel Zuid Amerika.
De Engelsen wonnen deze slag. Hoewel ze met minder waren, hadden zij de beschikking over, het toen, moderne Baker geweer.
Er was geen parkeerplaats aangelegd, dus stoppen midden op de Ruta 21 leek mij minder verstandig.
Een paar km verder een afslag naar Parque National Anchorena. Dit was vroeger een estate van de Argentijn Aarón de Anchorena (1877 - 1965).
Het kreeg dit van zijn moeder onder voorwaarde, dat hij zou stoppen met vliegen.
Het huis en het park er omheen (1370 ha) liet hij na, als vakantieverblijf, aan de president van Uruguay.
Helaas was er geen toer, ja twee uur later, maar dat duurde te lang. Ook helaas was het feit, dat je in je eentje het terrein niet op mocht. Alleen met hun bus.
Behalve dat het een mooi park schijnt te zijn, staat er ook een toren met een hoogte van 75 meter, vanwaar je, bij helder weer, Buenos Aires kunt zien.
En weer terug naar Ruta 21.
Weer 25 km verder een afslag naar Conchillas. Volgens mijn boek een verborgen parel.
Een dorpje, die er nog net zo uitziet als een eeuw geleden.
In 1887 begon een Engels bedrijf, C H Walker & Co hier een groeve voor de winning van zand en stenen voor de bouw van de haven in Buenos Aires.
Voor het personeel werden hier de huizen gebouwd.
In 1911 kwam ene David Evans hier aan en hij begon een import export bedrijf.
Het stadje floreerde en er kwam een kerk, een begraafplaats, een hotel en winkels.
Ik ben er door heen gereden en de parel heb ik niet ontdekt, wel een hele hoop oude troep, vervallen huizen, gedeeltelijk nog bewoond, en een type mens, die ook goed in een bepaalde woning in Zonnedael zou passen.
De Renault 12 bleek hier nog erg populair te zijn.
Nog iets verder naar het westen, kwam ik uit bij de Rio de la Plata.
Daar aan het water staat sinds 2014 's werelds grootste papierfabriek.

Terug op de Ruta 21 weer noordwaarts, maar 13 km voor Carmelo, rechtsaf de Camino Teniente Juan de San Martin op, waar ik na vier kilometer bij de ruïnes aankwam van Calera de las Huérfanas, gebouwd als een Jezuïeten nederzetting in 1740.
In 1777 werd het een opvanghuis voor weesmeisjes, geïnitieerd door de Sisters of Charity.
Er was zowaar een brochure in het Engels beschikbaar en er was een klein museum ingericht. Toegang gelukkig gratis.
Via een pad, met steeds informatieborden om de zoveel meter (alleen in het Spaans)
kon je een rondje lopen.
Het was niet toegestaan om in de kerk te lopen. Het dak was gedeeltelijk weg en de kans op vallende onderdelen leek mij redelijk aanwezig. Dus ik heb me aan de regels gehouden.
Met de auto nog een stuk weg afgereden, waar aan het eind ook nog iets te zien was. Leek mij iets van een bastion, maar het informatiebord was onleesbaar.
Daarna dorp naar Carmelo, waar, als je het dorp binnenrijdt, je over een hangbrug komt. Dit was de eerste hangbrug in Uruguay, gemaakt in Duitsland en alhier geassembleerd in 1912.
Het centrale plein in Carmelo zag er verlopen uit, een paar standbeelden van Griekse goden fleurden de zaak nog enigszins op.
Zo langzamerhand begon de lucht ook te betrekken, tijd om op zoek te gaan naar mijn onderkomen voor de komende twee dagen. Iets ten noorden van Carmelo en dan midden in de prairie. Ik was het stadje net uit, toen ik al een bord zag staan.
Prima plekje hier, ik heb een hele mooie kamer, er is Coca Cola en het restaurant schijnt ook bijzonder goed te zijn.
Morgen ga ik vanuit hier de omgeving verkennen.
Hoop wel op beter weer, want is stormt hier inmiddels en het komt met bakken naar beneden.