Naar de woestijn

Vandaag was geen topdag.
Ontbijt was weer goed en ik had afgesproken, dat we om negen uur zouden vertrekken. Vertrekken naar de woestijn, naar, ik begreep, iets van een nomadenfamilie.
Tien over negen, appje, ik ben er om 10:15 uur. Geen typefout toevallig? Nee.
De krant maar online gaan lezen en iets over tien daar was hij. Andere auto met een chauffeur. Wij achterin en op weg. Was iets meer dan 100 km.
Onderweg een koffiestop. Niks mis mee.
Uiteindelijk om half twaalf bij de 'nomaden'. Toen kwam het echte verhaal. Meneer had daar 's nachts geslapen, het bleek een vriendenuitje.
En een beetje onder het mom van, dat het hartstikke leuk was daar in het zand, mij enthousiast gekregen om daar heen te gaan. Maar het was helemaal niet leuk. Punt 1 sprak alleen mijn gids Engels, dus conversatie lastig. Er was niks te doen en het was klammig koud weer (punt 2 en 3).
Toen een probleem. Mijn gids (zijn auto stond naast de tent) was zijn autosleutels in Riyad verloren, toen hij mij 's morgens ophaalde. Overal zoeken maar geen sleutels. Hij zijn broer bellen en die naar de plek gestuurd, waar hij was uitgestapt. Uiteindelijk sleutels gevonden. Toen moest er nog iemand naar ons toekomen met die sleutels anders konden we niet terug naar Riyad. Ik dacht, zoek het lekker uit.
Uiteindelijk heb ik mijn camera maar gepakt en ben gaan lopen. Achter het duin waar de tent stond, bleken ze met 4WD's aan het scheuren door het zand en over de heuvels. Matje achter de auto, iemand erop en scheuren maar weer. Spectaculair gezicht. Al met al het ik ruim twee uur door de zandduinen gestruind. Bergje op, bergje af.
De heren waren ondertussen druk met het prepareren van de lunch, ik hoef dan niks, wil niet ziek worden. Ik had een paar blikjes Coca Cola meegenomen.
Wat was de situatie ondertussen met de sleutels? Zouden er rond drie uur zijn. Dat werd kwart over vier. Ik baalde als een stekker en een van zijn vrienden maakte een gebaar van, dat mijn gids een beste klappen nodig had.
Toen hij met de sleutels kwam, moest ie natuurlijk ook nog eten en eindelijk op pad. Na 500 meter was er iemand geweest, die een hek op slot had gedaan, konden we niet weg. Dat duurde ook nog een kwartier en ja hoor, richting Riyad. Ik had het koud, was pissig, dus ik zei dat ie maar rechtstreeks naar het hotel kon rijden.
Kwam ie met een suggestie om een museum te bezoeken. Was van een kennis.
Ook weer een vaag verhaal over wat voor een museum dat dan was, dus laten daar maar even heen gaan.
Het museum heet het Al-Mushawih Heritage Museum. Een korte samenvatting, een soort van Jopie Huisman verzameling.
De man bleek bijzonder aardig en sprak zeer goed Engels. Hij bleek een gepensioneerde generaal te zijn.
Op zijn vijfde! was hij begonnen met het verzamelen van allerhande spullen uit zijn familie. Hij had dus keukenspullen en kleding van zijn overgrootouders en spullen van familie, die daarna nog het levenslicht zag. Hij was nu 73 en al 24 jaar met pensioen.
Daarnaast allemaal dingen uit de natuur. Een bak met sprinkhanen van ruim 20 jaar oud, munten uit de 17-de eeuw, fossielen, boeken, blikjes melkpoeder uit Nederland (van de firma 'de Ommelanden' uit Groningen), van alles.
Er ontspon zich een hartstikke leuk gesprek met die man. Mijn gids was aan het klooien met zijn telefoon.
Ik heb zeker drie kwartier over allerlei dingen gesproken met hem. Dat was dan weer een lichtpuntje op deze dag.

Zoals gisteren al aangegeven, iets over dit land.
Saoedi-Arabië of Saudi-Arabië, officieel het Koninkrijk Saoedi-Arabië, is een land in het Midden-Oosten en Azië. Dit koninkrijk beslaat het grootste deel van het Arabisch Schiereiland. Het grenst aan Jordanië, Irak, Koeweit, de Perzische Golf, Bahrein, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, Oman, Jemen, de Rode Zee en de Golf van Akaba. Het land heeft een bevolking van meer dan 32 miljoen inwoners.
Hoewel de Saoedi's al eerder grondgebied in handen hadden, ontstond het huidige Saoedi-Arabië in 1932. In dat jaar voltooide Abdoel Aziz al Saoed een serie veroveringstochten die in 1902 was begonnen met de inname van de hoofdstad Riyad. Saoedi-Arabië wordt sindsdien geregeerd als absolute monarchie, met het Huis van Saoed, waartoe oprichter Abdoel Aziz behoorde, als koninklijke familie. Het is een autoritaire staat en behoort volgens Freedom House tot de meest onvrije landen, onder meer vanwege de afwezigheid van verkiezingen en de toepassing van de doodstraf. De staatsgodsdienst is de islam. Binnen de islam volgt een grote meerderheid van de bevolking het soennisme en het wahabisme. Het laatste is een fundamentalistische stroming die een grote invloed heeft uitgeoefend op de Saoedische cultuur. In Saoedi-Arabië liggen tevens de twee belangrijkste heilige plaatsen van de islam: Mekka en Medina.
De kroonprins, afgekort met MBS, Mohammad bin Salman al-Saoed is een zoon van Salman bin Abdoel Aziz al-Saoed, de koning van Saoedi-Arabië en zijn derde vrouw Fahda bint Falah bin Sultan Al Hithalayn. Hij is sedert 2015 de minister van Defensie in het nationale kabinet. Sinds juni 2017 is hij de kroonprins van Saoedi-Arabië.
Hij is degene, die Saoedi Arabië (KSA) een andere richting in wil leiden. Hij voorziet ooit het einde van de olie of liever een afname in het gebruik ervan. Daarom moderniseert hij dit land op aan aantal manieren. Vrouwen mogen sinds 2017 autorijden, was verboden. Hoofddoek is niet meer verplicht. Niet-moslims mogen sinds ruim twee jaar in KSA reizen en er worden ook andere initiatieven ontplooid om meer toeristen te trekken.
Een democratie is het niet en wordt het ook niet.
Maar de mensen hier zijn zeer vriendelijk en als toerist heb je nergens last van. Ik voel geen beperkingen om te gaan en staan waar ik wil.
De toeristenindustrie moet nog wel wat wennen aan toeristen, zo bleek vandaag maar weer. Waarschijnlijk goed bedoeld, maar voor mij geen hoogtepunt.
Morgen drie uur rijden naar Al Hofuf, een UNESCO locatie, de grootste oase ter wereld. Daar overnacht ik en overmorgen weer naar Riyad.
Prettige jaarwisseling allemaal.