Reisdag naar Hotel Juan Solito

Ik ben maar op tijd gaan eten, want ik was wederom moe. Het tijdsverschil werkt nog tegen mij en de hoogte ook. Het lijkt wel of ik er elke dag juist iets meer last van krijg, dan dat het minder wordt.

Bij het T-bone restaurant hadden ze in ieder geval lekker vlees en binnen drie minuten was ik weer 'thuis'.

Tja, wat moet je verder? Het hotel heeft geen barretje en als je per trap weer bij kamer 401 bent aangeland, val je al bijna subiet in slaap.

Ik heb de krant nog even gelezen, heb een sudoku gedaan en ben maar weer gaan slapen. Wekker om 05:15 gezet, want om zes uur zou de chauffeur voor de deur staan, om me naar het vliegveld te brengen.

In ieder geval redelijk geslapen. Af en toe wakker, 'ik heb me toch niet verslapen'-gedachte om daarna weer in slaap te vallen.

Uit mezelf werd ik om 05:10 uur wakker. Om half zes stond ik beneden met mijn handbagage. De man aan de receptie vriendelijk gevraagd om mijn reistas van boven te halen. Geen probleem.

Om kwart voor zes stond de auto voor de deur. De man sprak geen woord Engels.

Maar wel om 06:15 uur bij de vertrekhal van Latam voor de deur.

Kon gelijk inchecken, hier geen problemen vanwege een tekort aan personeel.

Kijk, ik was mooi op tijd en dan lukt het vaak om een stoel bij de nooduitgang te regelen. Ook nu bleek dit geen probleem.

De security door en om half zeven was ik klaar voor vertrek. Op de borden stond helaas 08:35 uur.

Eerst maar naar Gate 20 lopen, o nee, het werd 19.

Best wel ver, maar tijd zat. Krantje gedownload en zo verstreek de tijd.

Om tien over acht konden we boarden, en het lukte ze om ook precies om 08:35 uur te vertrekken.

Het opstijgen heb ik al niet meer meegemaakt, en tijdens de landing werd ik weer wakker.

Bagage was er ook zo en bij de uitgang niemand met een bordje.

Het vliegtuig was ook een kwartier eerder geland, dus maar even wachten. Uiteindelijk liep er iemand op mij af en dat bleek de man te zijn, die ik moest hebben, of net andersom. Hij was er al een hele tijd, zei hij. Ik vroeg me vervolgens af, waarom hij dan niet even een bordje met mijn naam bij zich had.

Deze man heette Nelson. De auto was er nog (lang) niet. Een kwartier later komt de auto eraan. De chauffeur had maar één hand, het stompje was nog in verband gewikkeld. Nelson achter het stuur en wij op pad. Na vijf minuten stopt ie weer, stapt uit midden op straat en een nieuwe chauffeur. Echt geen woord Engels.

Na twee uur rijden, stopten we bij zijn huis. Daarna het stadje weer in, waar ene Carlos en Omar alleen maar druk liepen te doen. Ik snapte er niks van. Omar sprak Engels. Ik zei een beetje boos, ophouden met dat gezeur hier, en op naar de lodge.

De bak van de pick-up werd nog volgeladen, er sprong nog een mannetje achterop, Carlos ging niet mee, maar gaf me nog we een zakje chips en twee flesjes drinken.

Hè hè, we konden verder.

Omar beweerde, dat ie tot en met vrijdagmorgen mijn vertaler zou zijn. Beetje raar verhaal. Ik onderweg even een appje gestuurd naar de plaatselijke agent en het klopte wel.

De laatste drie uur was onverhard. Toen ging het ook niet meer zo snel. Wel mooie natuur met veel koeien in het land. Het kan blijkbaar toch.

Veel mooie vogels gezien, de chauffeur had er wel kijk op.

Rond half vier arriveerden we in de lodge. Het is echt in the middle of nowhere.

Geen telefoonbereik, wel WiFi in het restaurant, niet in de kamers.

Nu snap ik de rol van Omar ook beter, er is hier niemand die ook maar een woord Engels spreekt.

Met de terreinknecht, o fout, terreinbeheerder, rondje gelopen en uitleg gekregen hoe het er hier aan toegaat. Varkens voor eigen consumptie, evenals de kippen en eieren voor de gasten en verkoop. Aangezien ik hier de enige gast ben, hebben ze de komende dagen extra eieren voor die verkoop.

Daarna hebben we programma voor morgen doorgenomen. Ik kon dat zelf bepalen. Dus morgen een halve dag met de jeep op safari, morgenmiddag met de boot over de rivier varen.

De eerste Capibara en hert heb ik al gespot, ik hoop op meer, maar dan morgen.

Van de hoogte heb ik geen last meer, hier 200 m boven zeeniveau.