Operatie stofwolk

Vanmorgen werd ik wat later wakker, dan tot nu toe, 05:45 uur.
Het was nog stikdonker, dus maar weer liggen en wat indutten en weer wakker worden.
Om zeven uur was het nog donker, toch maar eruit en onder de douche. Ontbijten halen, flink koffie gedronken, want de dag ervoor had ik echt te weinig gedronken.
Het is hier zo droog en heet (overdag), je hebt het eigenlijk niet gelijk in de gaten. Nu wel dus, en behalve de koffie ook een flink aantal glazen jus d'orange leeg gedronken.
Na het ontbijt was het nog donker, pas tegen acht uur werd het wat licht.
Uitchecken, de auto weer inpakken en eerst tanken. Tussen Cachi en Cafayate bevinden zich geen tankstations en je moet hier echt niet zonder benzine komen te staan. Ik heb de duurste benzine getankt, Nafta Premium, en dat kost ongeveer € 1,20 per liter.
Navigatie aangezet en het eerst was het mens riep was 'continue this road for 150 km. Het weggetje had zelfs een nummer, NR 40.
Vanaf het tankstation tot de eerste 150 km heb ik geen asfalt gezien. Puur onverharde weg, soms redelijk, soms zwaar gehavend, soms voorzien van een laag water (laagje i.v.m. de Gol), met andere woorden, meters maak je niet op deze weg.
Behalve dat je goed op de weg moet letten en op eventuele tegenliggers, is de route ook fantastisch. Van Cachi naar Cafayate daalt de weg zo'n 400 meter. Ik heb constant op een hoogte van 2200 meter gereden. Ook hier weer heel bijzondere landschappen, verschillende kleuren bergen, apart geërodeerde bergen, door wind en water, kleine dorpjes met stroom, dus hoewel een desolaat oord, genoeg te zien.
Op 39 km van het hotel, kwam ik in een dorpje, waar ze kleding en kleden weven. Ze waren nog niet allemaal wakker, het weven was in ieder geval nog niet begonnen. Één vrouw was wel al vast begonnen met het ophangen van enkele gerede producten in haar kraam. Waarvoor eigenlijk? Toeristen zijn hier nauwelijks, het is echt laagseizoen. Er zal er maar één zijn, die wat koopt en de dag is weer goed. Die ene was ik vandaag in ieder geval niet.
Met een gemiddelde snelheid van nog geen 30 km/uur heb ik de gravelweg vandaag gereden. Reistijd dus 5 uur en toen was ik nog niet eens in Cafayate. Maar dat laatste stuk was asfalt, dus kon ik weer doorrijden.
Maar nog even terugkomend op de route van vandaag. Echt mooi. Donkerrode bergen, witte bergen (geen IJhorst), prachtige kleuren in heuvels en dalen, wijngaarden, kleine kerkjes in nog kleinere dorpjes, de route van vandaag had dit allemaal.
Rond een uur of half vier was ik in Cafayate. Rond het centrale plein een kerk en verder alleen maar horeca. De meeste stoeltjes waren leeg, er was bijna niemand. Heb ik de lokale horeca toch nog even blij gemaakt met het nuttigen van een drankje en het eten van twee tosti's.
Mijn hotel, zo was mij in Salta verteld, lag niet in Cafayate maar een kilometer of twintig erbuiten. Beetje moeilijk te vinden en ze kreeg het ook niet voor elkaar om het in de navigatie te zetten.
Haar uitleg van twee dagen gelden was goed, ik reed er in twee keer heen.
Het heet hier La Casa de la Bodega Hotel en ja, achter het hotel een enorme wijngaard, waar de druivensuiker in winterrust zijn.
Het is hier superdruk, ik heb nog 1 gast gezien, maar het restaurant doen ze wel open voor ons. Anders had ik in het donker heen en weer moeten rijden naar en van Cafayate. Als dat niet hoeft, liever niet.
Morgen een lange rit met veel bezienswaardigheden onderweg naar Purmamarca, alles asfalt, dat wel.