Terug in Salta

Ik werd vanmorgen zwetend wakker. Nee niet ziek of zo, maar de kamer was wel erg warm. Hoewel er een radiator aan de muur hing, was die koud. Hoe het dan zo warm kon zijn, Joost mag het weten.
Na de gebruikelijke ochtendrituelen, hup naar buiten, naar het restaurant voor het ontbijt. Verrassing! Alle auto's, die niet onder de carport stonden, waren helemaal dichtgevroren. De kleinste, smerigste en onbenulligste auto, die van mij dus, stond wel onder de carport. Gelukkig maar, want de verhuurmaatschappij had er geen ijskrabber bijgedaan en ik was 'm vergeten.
Het ontbijt stelde niet veel voor. Muesli, maar dan geen melk en kommetjes. Wel genoeg kunnen eten en de jus was ook hier vers.
Uitchecken en eerst Purmamarca verkennen. Het was koud, maar het zonnetje kwam boven de bergen uit en het ochtendlicht geeft altijd mooie foto's.
Echt, om half tien stonden er al zeker acht touringcarbussen bij de ingang van het dorp. Met zakken vol spullen, die ze thuis na drie maanden weer wegggooien, de bus weer in.
Heb nog even rondgelopen, maar het was precies zo als de middag ervoor, alleen kouder.
Bij een tentje nog maar even een bakkie gedaan en lekker buiten in de zon gaan zitten.
Tijd voor mij om ook te gaan. Kallpa had een route naar het noorden in de navigatie gezet, dus heb ik dat eerst maar even gedaan. De route erheen was mooier, dan de plaatsjes zelf.
Rond de middag terug gereden naar Salta, gewoon via de hoofdroute. Er was nog een weggetje binnendoor,maar die moest ik alleen rijden als de zon scheen. Die scheen weliswaar wel, maar het rijden over eindeloze gravelwegen had ik wel een beetje gehad. Zo'n laatste dag moet je zo wie zo geen problemen meer hebben, uitwijkmogelijkheden zijn er niet meer.
Hoe verder ik zuidwaarts reed, hoe kouder het werd en de wind wakkerde ook lekker aan. Af en toe nog even de auto uit voor en fotomoment, maar je waaide bijna je schoenen uit.
Rond vier uur reed ik Salta weer binnen, waar ik zelfs enkele vlokken sneeuw ontwaardde. Eerst maar even de route naar het hotel genomen, dan had ik mijn oriëntatie weer terug. Vervolgens naar het treinstations gereden, waar ik al ingecheckt heb voor de treinreis van morgen, 'Tren a las nubes', oftewel, trein naar de wolken.
Dat was klaar, toen terug naar het hotel, om in te checken, maar ik moest ook nog even tanken, de auto weer 3/4 vol afleveren.
In hotel wachtte mij een aangename verrassing. Kallpa gaat mij gratis en geheel onverwacht en spontaan, een transfer geven naar het busstation voor de reis naar San Pedro de Chili.
Ik heb haar ook nog even aan de telefoon gehad en ze bevestigde, dat ze dat gingen doen, zelfs met een Engelstalige chauffeur. Super toch?
Navigatie weer in het hotel afgeleverd en met een leeg, edoch stoffig autootje, richting Alamo.
Ik dat ding in het rijtje gezet, de man liep er eens omheen en zei, dat er geen extra krassen bij waren gekomen. Was ook zo.
Binnen de formaliteiten afgehandeld en ik wilde zeker weten, dat mijn borg ingetrokken zou worden van mijn MasterCard. Dat heeft ie nog geregeld waar ik bijstond, dus alles OK.
Omdat ik toch in de stad was, heb ik het MAAM museum bezocht, waar ze oa. twee mummies tentoongesteld hebben, die ze in een Incagraf op een hoogte van 6100 m, gevonden hebben. Helemaal intact inclusief kleding en grafgeschenken.
Vervolgens nog even een telefoonwinkel binnengelopen, maar ook met een lokale telefoon geen verbinding.
Na het eten, teruggelopen naar het hotel. Morgenvroeg moet ik om 06:45 uur op het perron staan. Dat is niet zo moeilijk, want als ik hier de straat uitloop in noordelijke richting kom ik precies bij het station. Half uurtje lopen.
Groetjes uit een koud Salta, Henk