Het was een lange rit
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
01 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, Phalaborwa
Ik was al vroeg wakker. Onrustig geslapen. Hoe zit het nu met die auto? Ik droomde zelfs, dat er vijf terreinwagens voor de deur stonden en ik moest er maar 1 uitkiezen.
Na het goede ontbijt, stond ik op tijd klaar om de man op te wachten. En ja hoor, om drie minuten over acht kwam ie er aan rijden. Grote Toyota Hilux met op de laadruimte een grote overkapping.
Wij naar binnen om de formaliteiten voor elkaar te maken, hij wilde dat snel doen, dan kon ik maar weg.
Deze ADHD-figuur, André, kwam steeds met nieuwe papieren op de proppen, alles uitleggen en dan moest ik weer een krabbel zetten.
Uiteindelijk bleek het wel een aparte auto te zijn.
Er zitten twee dieseltanks in, totaal 140 liter. Verder in de overdekte bak een koelkast, die gevoed wordt door een aparte accu. Deze auto is eigenlijk geschikt voor Botswana. Daar is niks, geen winkels en geen tankstations voor dagen. Zo'n auto hadden we op de Botswana reis bij ons.
Maar goed niks mis met deze auto, in noodgevallen 4WD en zelfs een lage gearing.
Pas rond kwart voor tien reed ik weg, eerst richting Pretoria.
Allemaal tolwegen opeens. Die waren en in 1984 nog niet. Achter de voorruit zit een ontvanger, en als je een tolpoortje passeert, piept ie een keer.
Verder naar het noorden piept er niets meer, dan moet je cash afrekenen.
De weg naar het noorden is gewoon saai. Polokwane, nog 258 km, maar langzaam tellen de borden af.
Na bijna vijf uur rijden passeer ik dit stadje. Vroeger heette het nog Pietersburg.
Van Pietersburg richting Tzaneen en op de route ligt mijn oude werk, waar ik stage heb gelopen.
Het universiteitsterrein was wel wat groter geworden. Ik schat zeker 1500 ha. Het was dus even zoeken. Maar wel gevonden. Ik mocht het terrein oprijden van de bewaking en na even rondgereden te hebben, zag ik de gebouwen staan.
Ik me even melden en mocht naar binnen, d.w.z. Op de binnenplaats. Alle kamers waren bewoond, daar mocht ik niet naar binnen, ook vanwege het feit, dat er alleen vrouwen zaten.
Ik vond het leuk om het even gezien te hebben. Ik weer verder en 20 minuten later zag ik iets wat me veel bekender voorkwam.
Ik linksaf en ik had het nu goed gezien, dit waren de gebouwen uit 1984.
Dus ik heb hier ook wat foto's gemaakt. In 30 jaar verandert er veel, ook hier. Vanwege de tijd heb ik geen poging meer gedaan om het hek binnen te komen.
De tijd dringt? In de vakantie? Ja, voor donker moet je echt op de plaats van bestemming zijn, je moet hier eigenlijk niet in het donker rijden.
Ik moest nog flink doorrijden en om kwart voor zes was ik bij mijn hotel. Hotel is eigenlijk niet het goede woord, het zijn allemaal ronde huisjes in een park, vlak tegen de grens van het Krugerpark aan.
Om kwart voor zes is het al vet schemerig, dus net op tijd.
Het barst hier van de Nederlanders, sommigen zitten hier al vier dagen!
Morgen rijd ik door naar het Krugerpark en overnacht daar ook in een Restcamp. Het klinkt primitief, maar dat is het niet.
De dag erna steek ik de grens over naar Mozambique. Dan ben ik de Nederlanders wel kwijt.
Na het goede ontbijt, stond ik op tijd klaar om de man op te wachten. En ja hoor, om drie minuten over acht kwam ie er aan rijden. Grote Toyota Hilux met op de laadruimte een grote overkapping.
Wij naar binnen om de formaliteiten voor elkaar te maken, hij wilde dat snel doen, dan kon ik maar weg.
Deze ADHD-figuur, André, kwam steeds met nieuwe papieren op de proppen, alles uitleggen en dan moest ik weer een krabbel zetten.
Uiteindelijk bleek het wel een aparte auto te zijn.
Er zitten twee dieseltanks in, totaal 140 liter. Verder in de overdekte bak een koelkast, die gevoed wordt door een aparte accu. Deze auto is eigenlijk geschikt voor Botswana. Daar is niks, geen winkels en geen tankstations voor dagen. Zo'n auto hadden we op de Botswana reis bij ons.
Maar goed niks mis met deze auto, in noodgevallen 4WD en zelfs een lage gearing.
Pas rond kwart voor tien reed ik weg, eerst richting Pretoria.
Allemaal tolwegen opeens. Die waren en in 1984 nog niet. Achter de voorruit zit een ontvanger, en als je een tolpoortje passeert, piept ie een keer.
Verder naar het noorden piept er niets meer, dan moet je cash afrekenen.
De weg naar het noorden is gewoon saai. Polokwane, nog 258 km, maar langzaam tellen de borden af.
Na bijna vijf uur rijden passeer ik dit stadje. Vroeger heette het nog Pietersburg.
Van Pietersburg richting Tzaneen en op de route ligt mijn oude werk, waar ik stage heb gelopen.
Het universiteitsterrein was wel wat groter geworden. Ik schat zeker 1500 ha. Het was dus even zoeken. Maar wel gevonden. Ik mocht het terrein oprijden van de bewaking en na even rondgereden te hebben, zag ik de gebouwen staan.
Ik me even melden en mocht naar binnen, d.w.z. Op de binnenplaats. Alle kamers waren bewoond, daar mocht ik niet naar binnen, ook vanwege het feit, dat er alleen vrouwen zaten.
Ik vond het leuk om het even gezien te hebben. Ik weer verder en 20 minuten later zag ik iets wat me veel bekender voorkwam.
Ik linksaf en ik had het nu goed gezien, dit waren de gebouwen uit 1984.
Dus ik heb hier ook wat foto's gemaakt. In 30 jaar verandert er veel, ook hier. Vanwege de tijd heb ik geen poging meer gedaan om het hek binnen te komen.
De tijd dringt? In de vakantie? Ja, voor donker moet je echt op de plaats van bestemming zijn, je moet hier eigenlijk niet in het donker rijden.
Ik moest nog flink doorrijden en om kwart voor zes was ik bij mijn hotel. Hotel is eigenlijk niet het goede woord, het zijn allemaal ronde huisjes in een park, vlak tegen de grens van het Krugerpark aan.
Om kwart voor zes is het al vet schemerig, dus net op tijd.
Het barst hier van de Nederlanders, sommigen zitten hier al vier dagen!
Morgen rijd ik door naar het Krugerpark en overnacht daar ook in een Restcamp. Het klinkt primitief, maar dat is het niet.
De dag erna steek ik de grens over naar Mozambique. Dan ben ik de Nederlanders wel kwijt.
-
03 Augustus 2014 - 21:14
Dekker :
Ha die Henk,
lees dat je weer on route bent. Zuid Afrika.. kun je deze ook weer aan je lijstje toevoegen. Zo te horen heb je het naar je zin en we zien weer uit nar de fotorapportage. Na je vakantie ff wat afspreken, kunnen we weer f bijkletsen. Veel plezier en have a save journey.
Gr. Mabel, Robert en kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
