Een hele mooie reis met 1 hindernis

's Mogens vroeg op, want vandaag naar het Krugerpark. We hebben het over 2 augustus.
Kaartje kopen, kaart van het Krugerpark kopen en gaan.
Omdat ik niet van asfaltwegen houd in een wildpark, nam ik de eerste onverharde weg naar links. Deze komt ook uit in Letaba.
Ik reed denk ik constant 20 a 30 km per uur en na een anderhalf uur rijden moest ik de rem twee keer intrappen om te kunnen remmen. Dat is niet goed.
Even later werkte de rem helemaal niet meer. Ja een beetje, als je het pedaal helemaal tot de grond intrapte.
Dus zo snel mogelijk doorgereden naar Letaba, want daar was een benzinepomp en waarschijnlijk ook wel iets van een garage. Die garage was ergens anders, maar daar aangekomen, bleek de man er niet te zijn. Even rondvragen en het bleek, dat hij in het park een spoedklus had.
Hij zou er rond twee uur weer zijn.
Dus ik maar weer op pad en rekening houden met het beperkte remvermogen.
Rond twee uur was ik er weerr, hij niet. Weer bellen en hij dacht aan half vier.
Rond die tijd heb ik het verhuurbedrijf ook gebeld, in ieder geval om hen te informeren.
En inderdaad, om half vier kwam ie er aan. Hij vulde het reservoir met remvloeistof en ja hoor de remmen werkten weer, d.w.z. er was weer remdruk. Auto op de brug en toen bleek, dat de remklauw van het linkervoorwiel los in de velg lag. Beide bouten waren niet een afgebroken, die waren gewoon weg. Op die manier kun je niet nog een paar duizend kilometer door Mozambique rijden.
Dus weer naar Johannesburg gebeld met deze mededeling. Zij nog overleggen met de monteur en het was duidelijk, er moest een nieuwe auto komen.
Eerst leek het allemaal wat moeilijk qua tijd, maar een uurtje later werd ik gebeld, dat er de volgende morgen rond 11 uur een andere auto gebracht zou worden. Niks aan de hand dus, want ik moest de volgende dag voor 15.00 uur bij de grens zijn met MOZ (anders is t'ie dicht) en dat was een uurtje rijden vanaf Letaba.
Dus ik kon weer gaan toeren met drie remmen en de volgende morgen ook nog tot 11 uur. Om 11 uur werd ik gebeld, de man stond met de nieuwe auto bij de ingang, om 12 uur zou ie er zijn en dat was ook zo.
De overnachting in Letaba was trouwens prima en het restaurant ook.

Het is dus 3 augustus 12 uur en ik heb een nieuwe, goedwerkende auto. Dus op pad richting het noorden. Eerste stuk is asfalt, dan 18 km gravelroad. Om kwart voor twee was ik bij de grens.
Nou, dat is me ook wat. Eerst een uitrijstempel halen van Zuid Afrika, dan de politieckeck op de auto en inhoud daarvan.
Dan kom je bij de Mozambiquaanse afdeling. Voor mij wat Nederlanders, die campeerden. Die hadden eten bij zich en daar moet je 46% belasting over betalen. Dus dat duurde, mede omdat je ook nog geen visum hadden. Toen was ik aan de beurt. Autopapieren, verzekering, visum had ik al, dus een stempel in het paspoort en het was klaar.
Entreebewijs voor het wildpark (Limpopo) kopen, auto nog even laten checken van binnen en buiten en ik kon gaan. Niks geen probleem.
Toen een hele slechte weg naar Machampane. Pas tegen vier uur was ik daar en de enige andere gasten, bleek een NL echtpaar te zijn.
Om half vijf in de safaritruck en mooi een stukje rijden en aansluitend een bushwalk gemaakt. Voor en achter ons een gewapend iemand, voor onze veiligheid.
Met een drankje bij het haardvuur, totdat het eten klaar was. Allemaal dik voor elkaar. De safaritenten (ze hebben er vijf) staan aan een rivier, waar je dus allerlei dieren ziet komen drinken. Prachtig.
De volgende dag, 4 augustus, bleef ik alleen over. 's Morgens voor het ontbijt twee en een half uur door de bush gezworven, weer met de beveiliging en aansluitend relaxen. Boekje lezen, koffie drinken en om half vier een autosafari gedaan. Emiel, de beheerder daar, was ook chauffeur en gids. Echt zo'n man, die in de rimboe is groot geworden, hij wist veel.
Vandaag had ik een lange reisdag. 430 km. En dat betekent hierbijna 8 uur rijden.
Eerst het park uit, 50 km onverhard. Dan 130 km naar Chokwe en 100 km naar Macia. Naar Zai Xai is dan nog een 80 km en naar Chidenguele nog eens 60 km. Het laatste stuk naar de lodge hier was volledig onverhard en ik heb de 4x4 in moeten schakelen, anders kom je hier niet.
Ik zit in de Naara Eco Lodge. Gelegen aan een meer en superdeluxe.
Eigenaar is een Braziliaan, maar die is er nu niet.
Ook hier ben ik de enige gast, best wel saai.
Ik mag wel even gebruik maken van de computer hier (WiFi is er niet), zodat ik jullie toch weer even in het kort kan 'bijpraten'.
O ja, onderweg werd ik ook nog aangehouden door de politie, want ik reed 71 waar je 60 mocht. Zei die. Dat was niet zo, ik reed 50 achter een andere auto en haalde die in met 60. Beetje aardig blijven doen en ik kon doorrijden.
MOZ is echt anders dan ZA. Vele groene velden met gewassen, behoorlijk vlak, meer rotzooi in de dorpjes en steden onderweg, maar de mensen zijn vriendelijk.

Morgenvroeg krijg ik om 07.00 uur koffie geserveerd in mijn onderkomen en om half acht wordt ik aansluitend verwacht in het restaurant voor het ontbijt. Geweldig vind ik dat.
Vanavond hebben ze steak voor me in gedachten, over een uurtje kan ik aanschuiven voor het diner.