Vliegen, rijden en varen

29 december 2016.
Slecht geslapen, eerst door een koor wat buiten stond te zingen, hoewel kerst al lang voorbij was. Dat hield aan tot een uur of half elf.
Dan denk je toch een keer, dat het rustig moet worden, maar nee hoor, loopt er weer een taxi te toeteren. Één uur wakker en om hals vijf nog een keer.
Gelukkig ging de wekker om vijf uur, en twintig minuten later stond ik al in de hotel lobby.
Mijn chauffeur zou me om 05:45 ophalen, maar die was er ook al.
Met andere woorden, om zes uur was ik mijn bagage al kwijt.
Na het inleveren van de bagage kreeg ik een sticker opgeplakt, zoals iedereen. Het nut ervan is mij volledig ontgaan, want na de security check was ik hem al kwijt en niemand heeft er verder naar gevraagd.
Eerst maar eens koffie. Dat duurde wel behoorlijk lang, zo lang zelfs, dat er mensen hun vlucht niet haalden, als ze de bestelling niet annuleerden. Dom natuurlijk om zo last minute op een vluchtveld te verschijnen en dan je koffie missen.
Ik had tijd zat en de koffie viel er lekker in.
Iets over kwart over zeven konden we boarden in het twee motorig propellervliegtuig.
Achter in stappen en tja, toen moest ik het hele vliegtuig door, want ik zat op rij twee.
Ruim een uur vliegen naar Heho.
Onderweg kreeg ik nog wel een broodje en Heho moesten we langs de douane. Douane? Binnenlandse vlucht toch?
Wat het nut was weet ik niet, maar alle passagiers moesten hun paspoort laten zien en er werd op een lijst de naam ingevuld. Jullie snappen, dat na deze procedure de bagage ook reeds klaar stond. En de man, die mij op moest halen stond er ook al.
Gaat allemaal erg goed hier, de afspraken worden prima nageleefd. Altijd weer afwachten in een ver land, hoe e.e.a. georganiseerd is.
Mijn chauffeur spreekt slecht Engels, hij is moeilijk te verstaan. Wat ik wel begreep, dat het anderhalf uur rijden is naar Pindaya. Makkelijk te onthouden dit keer. Pinda ja.
Hier bevindt zich een grot met ruim 8000 Boeddha beelden, geschonken door Jan en alleman. Omdat ik vanwege het gewicht de kistjes altijd aanheb tijdens een vlucht, en we hier weer te maken hebben met een klooster, moesten de sokken en schoenen weer uit. Met blote poten eerst een eind lopen, dan de keuze maken, ga ik met de lift naar boven of met een eindeloos lijkende trap?
Als afgetraind militair neem je de trap, maar die status ligt al een paar jaar achter mij, dus toch maar met de lift.
Boven aangekomen, loop je bijna zo de grot in. Van klein tot (heel) groot vind je hier de Boeddha beelden. De grot is best groot en er lijkt nog ruimte voor nog wat extra beelden. Achterin de grot kun je via een hele kleine opening in een soort gebedsruimte komen. Moet je net even weten, maar ik zag er toevallig wat kleine Birmeesjes inkruipen. Om er uiteindelijk zelf niet van honger om te komen, besloot ik niet te proberen of ik er doorheen paste.
Na een half uur heb je het wel gezien en er zou nog ergens een groot Boeddha beeld moeten staan. De aanwijzingen staan niet altijd in het Engels vermeld, maar ik ben de knipperende lichtjes gevolgd en inderdaad, ik kwam uit bij een grote hal, waar een Boeddha stond van een meter of acht hoog.
Dat ook weer afgesleept hebbend, leek mij het moment aangekomen om naar beneden te lopen. De chauffeur stond keurig te wachten.
Wij weer op pad en hij vroeg me of ik nog een klooster wilde bezoeken. Tuurlijk wel en een uur later stopten we bij een uit hout opgetrokken klooster.
Binnen een stuk of twaalf jochies in opleiding voor monnik. Er iets naast een tempel met een hele galerij kleine Boeddha beeldjes, geschonken door mensen van over de hele wereld.
Daarna weer verder. We waren inmiddels al in de buurt van het Inle meer. Toen de mededeling, dat ik met de boot naar het Inle Resort zou gaan.
Stond niet in het programma, maar ook dit zal wel niet de eerste keer zijn, dat een toerist in een bootje gedropt wordt.
Het barst er van de bootjes, maar opeens komen er mensen in beweging, die zich gaan bezighouden met mijn bagage. Er verschijnt een boot en ja hoor, die is voor mij.
De bagage wordt zelfs keurig in een zeil verpakt. Het zou eens nat kunnen worden.
Na 20 minuten varen meren we aan bij het resort. Mijn huisje is gauw gevonden en eerst maar even op verkenning, het is best een heel groot terrein. De manager vertelde me later, dat ze steeds weer wat uitbreiden met het verdiende geld.
Met de tablet onder de arm, zit ik nu op een vlonder aan het meer. De zon gaat straks onder, hij zakt straks in het water.
Morgen heb ik een hele dag Inle Meer excursie geboekt, vertrek om 07:00 uur. Ik ben gegaan voor de meest uitgebreide versie.
Het eten hier lijkt mij wel goed, alles ziet er netjes en verzorgd uit en omdat de manager hier een Europeaan is, schijnen ze hier ook 'normaal' eten op de kaart te hebben.