De zoutmijn van Zipaquira

Geloof het of niet, om acht uur lag deze jongen in bed. Inmiddels was ik 23 uur in touw.

Binnen no time in slaap, maar om 02:00 uur weer wakker.

Het hotel is best aardig, het ligt in de oude wijk van Bogota. Ik vind het wel gehorig. Centraal in het hotel ligt het trappenhuis. De kamers, per verdieping, er omheen. Als er één de wc doorspoeld hoor je dat overal. Ook geluiden van buiten hoorde ik goed. Zal vanavond het raampje dichtdoen.

Wel weer in slaap gevallen, maar af en toe weer wakker door geluiden.

Om zes uur ben ik eruit gegaan. Eerst maar even de krant downloaden. Wou niet. O ja, het is zondag.

Douchen. Ruim water, geen koude kraan nodig en na tien minuten druk èn warm water weg.

Net klaar. Om zeven uur ontbijt. Nou mooi niet. Om tien over zeven een bakje fruit, koffie en de vraag welk eitje ik wilde hebben. Na het ei niks meer, ja nog een bakkie.

Ontbijt scoort dus echt onvoldoende.

Ik had verder ook geen tijd meer, want om acht uur zou Alegandro voor de deur staan. Dus tanden poetsen, rugzak ophalen en wachten in de receptie.

Iets voor acht was ie er.

De vijftig kilometer naar Zipaquira duurde meer dan een uur. Slechte wegen in en buiten Bogota.

Gids ging kaartje kopen en wij naar binnen. Anders dan in Polen, waar je afdaalt, loop je hier horizontaal de berg in.

De Zoutkathedraal (Spaans: Catedral de Sal de Zipaquirá) is een kerk die ingericht is in een zoutmijn. De zoutkathedraal heeft geen bisschop en is daarom officieel geen kathedraal, maar wordt wel zo genoemd.

Het complex is te vinden in de buurt van de Colombiaanse stad Zipaquirá. Het is onderdeel van een park, El Parque de la Sal genaamd, waar ook een museum gevestigd is.

Als je de mijn binnengaat, passeer je eerst 14 kapellen die de kruisweg van Jezus Christus weergeven. Uiteindelijk kom je bij een tempel die weer is opgesplitst in drie delen waarin de geboorte, het leven en de dood van Jezus worden uitgebeeld.

De zoutmijn was al in gebruik door de Muisca-indianen, nog voordat de Spanjaarden naar Zuid-Amerika kwamen.

Een kathedraal die al bijna vijf eeuwen katholieken verwelkomt. In 1538 bouwde Spaanse veroveraars een nederig kapelletje met rieten dak en met de ontwikkeling van het land, aardbevingen en verschillende restauraties is de kathedraal meerdere malen her- en verbouwd totdat in de 19e eeuw de huidige neoklassieke gevel is geconstrueerd.

In 1950 werd een grotere kerk uitgehakt. De kerk werd in 1954 ingewijd maar om veiligheidsredenen werd deze in 1990 weer gesloten. Meteen daarna werd gestart met de bouw van het huidige complex. Deze kerk werd in 1995 ingewijd.

Hiervoor werd 250.000 ton zout uitgehakt.

De veertien Kapellen bevatten allemaal verlichte kruisen, sommige steken uit, anderen vallen naar binnen toe.

De led-verlichting verandert steeds van kleur. Het is erg mooi aangelegd.

Op het eindpunt de souvenirs, maar ook nog een film over het ontstaan van het zout hier en de recente geschiedenis over de mijn(en).

Daarna nog een kleine expositie over gevonden edelstenen in het zout.

Het is een kilometer lopen naar het eind en je moet dezelfde weg terug.

Ook bijzonder was, dat honden mee de zoutmijn in mochten. Weliswaar in een karretje, maar toch.

De gids stelde voor om nog even naar het centrum van Zipaquira te gaan voor een bakkie. Mooi centraal plein daar met kerk en hier en daar een klein terrasje. Ik zei, dat ik wilde betalen, maar daar was geen sprake van, de koffie wat erbij, zat in de reissom.

Daarna terug naar Bogota. Nu nam de chauffeur de snelweg. Ook niet altijd even best, maar het leek sneller. Was niet zo, want tijdens het file rijden, werden we van achteren aangereden.

Al met al twintig minuten oponthoud. Zo lang duurde het voordat overeenstemming over het schadebedrag werd bereikt. Werd ook contant op straat afgerekend.

Morgen heb ik een andere gids, dus afscheid genomen van Alegandro.

Even op de kamer vast wat foto's overgezet en toen weer de stad in.

Het Botero museum leek me wel wat, maar die was net dicht. Wel een beetje vroeg om vier uur 's middags.

Tuurlijk kwam ik weer uit op het Bolivar plein en vandaar in zuidelijke richting gelopen. Kwam ik uit bij het regeringsgebouw. Hartstikke druk ook daar.

Er tegenover het presidentiële paleis met voor het hek twee wachters.

Iets verder nog een oud observatorium.

Terug gelopen via de Carrera 7, een wandelpromenade.

Muziek, dansen, breakdance en eten voeren hier de boventoon.

Inmiddels ook behoorlijk moe geworden. Combinatie hoogte en hoogteverschillen overbruggen vergt nogal wat.

Terug in het hotel ook weer drie trappen op en begonnen met het verhaal van vandaag. Kwart voor zeven een pizza gegeten, half acht terug.

Morgen een fietstocht door Bogota. Ook weer met een gids.

Maar ook met de kabelbaan de berg op.