Yerevan

Yerevan is de hoofdstad van Armenië en men zegt hier, dat deze stad ouder is dan Rome. Aangetoond is in ieder geval, dat de stad vanaf het begin, altijd bewoond is geweest.

De stad is gesticht in 782 voor Christus en is daarmee een van de oudste steden ter wereld. Op de heuvel Tsitsernakaberd bevindt zich het Nationale Monument van de Armeense Genocide. Dit monument is opgericht in 1967 ter herinnering aan de genocide op het Armeense volk in de nadagen van het Osmaanse Rijk. Met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd de stad in 1991 de hoofdstad van de onafhankelijke republiek Armenië. In de 20e eeuw is het stadsgebied steeds verder uitgebreid en heeft het de plaatsen Norq, Qanaqer, Avan, Noragavit en Davitashen opgeslokt. Binnen de stadsgrenzen bevinden zich drie archeologische opgravingen. Twee van deze opgravingen stammen uit de IJzertijd en uit de tijd van het Koninkrijk Urartu:Teishebaini en het Fort van Ereboeni, waaraan Jerevan haar naam te danken heeft en een uit de Bronstijd:de Shengavitnederzetting.

Armenië is het eerste land ter wereld wat het christendom als staatsreligie omarmd heeft. Dat was rond het jaar 301. Het precieze jaar is niet te achterhalen.

Door de eeuwen heen is hier regelmatig gevochten. De Ottomanen, Turken, Persen, Russen en met buurland Azerbeidzjan.

Nagorno Karabagh is zo'n gebied, waar van oudsher Armeniërs wonen, maar Stalin heeft het ooit met een pennenstreek aan Azerbeidzjan toegekend.

Dat gaf dus het probleem daar, de bewoners wilden niet bij Azerbeidzjan horen. Het gebied is niet toegankelijk voor de Armenen. Russen vormen daar een vredesmacht.

De landsgrens met Turkije is trouwens ook gesloten. Wel kan per vliegtuig naar Turkije gevlogen worden.

Armenië heeft een flink aantal Russen 'opgevangen'. De eerste golf kwam direct na het uitbreken van de oorlog tegen Ukraine en de tweede golf nadat er in Rusland een bredere mobilisatie was afgekondigd.

Dus veel Russen hier en ook veel Russische auto's.

Vandaag was mijn dag in de hoofdstad. In het Bradt-boek staat een wandeling uitgestippeld langs de mooiste plekken. Die heb ik vandaag gelopen. Het heeft me zeven uur gekost.

Het begin was mooier dan het laatste stuk, maar wellicht kwam het ook door de regen en de temperatuur, die rond de 15 graden bleef hangen.

Een groot gedeelte van de stad wordt omringd door een park, de groene zone.

Daar ben ik begonnen. Het eerste standbeeld was van Alexander Griboyedov. Stelde niet veel voor.

De tweede wel, en hoewel die achter een golfplaten schutting stond i.v.m. werkzaamheden, heb ik er wel een foto van kunnen maken. Prachtig beeld van Andranik Ozianan. Hij zit te paard.

Vandaar een heuvel op naar de St. Gregory the Illuminator kathedraal.

Deze kathedraal is in 2001 ingewijd ter ere van 1700 jaar christendom in Armenië. Er kunnen 1700 mensen zitten. Dat was ook nieuw, want mensen moesten altijd staan of knielen in de Armeense kerken.

Het standbeeld van Vardan Mamikonyan vond ik ook bijzonder mooi. Ook zittend ter paard en was een strijder, die gedood werd in de Battle of Avarayr in het jaar 451.

Via een tunnel onder de weg door, kwam ik uit in de Vernissage. Een permanente markt met allerlei prullaria. Schilderijen, porselein, wat zeer goed bij Frans Bauer in de woonwagen zou staan, wat etenswaren, munt- en antiek papiergeld en schaakspellen. Dat is de Nationale Sport hier. Alle kinderen krijgen schaakles op school.

Deze uitlopend, kwam ik in de buurt uit van het Republic Square.

Daar een koffiestop gehouden en mijn City Card in de buurt ook opgehaald.

Dan een pittig stuk heuvel op. Abovyan Street.

Veel statige gebouwen, veel groen, de bomen zijn in 1940 geplant, en tig winkels.

Uiteindelijk kwam ik weer in de groene zone terecht. Daar linksaf.

Ook hier weer veel standbeelden. Op geen ervan heb ik vandaag grafitti gezien, of andere vernielingen.

De marmeren handen is een geschenk geweest van zuster gemeente Carrara in Toscane.

Iets verder een beeld van een vrouw, Demeanor of Eternity, als symbool voor Yerevan's titel 'World Book Capital' in 2012. Mooi beeld.

Aan de andere kant van de weg een klein Holocaust monument. Zowel voor de Joodse slachtoffers als ook die van de genocide.

En uiteindelijk kwam ik weer het Tamanyan Beelden Park uit, met op de achtergrond de cascade.

Het oorspronkelijke doel was om er een gigantische waterval te bouwen. De grootste kunstmatige waterval met bovenaan een herdenkingsnaald ter ere van 50 jaar Sovjet heerschappij.

Maar omdat de Sovjet Unie uit elkaar is gevallen, is het nooit afgebouwd in die periode.

Pas in 2002 is begonnen met de renovatie, maar niet om de waterval te bouwen. De diverse platforms zijn prachtig uitgevoerd en wel met veel waterpartijen versierd. Ook in de trant van een stukje lokale geschiedenis.

Je kunt de 500 treden naar boven nemen, maar aan de linkerkant kun je naar binnen en daar vinden zich roltrappen, die je van platform naar platform brengen.

Dat was ook de optie, die ik gekozen heb.

Het laatste stuk moest ook ik te voet afleggen, maar dan heb je ook een mooi uitzicht over de stad.

Maar, .... je kunt nog hoger. Het monument ter ere van 50 jaar Sovjet heerschappij torent nog boven de cascade uit.

Je moet even een omweg nemen, maar via de woonwijk en weer een aantal, nee, veel trappen, kom je uit op het betonnen platform. Hier is het uitzicht nog beter. Bij helder weer is berg Ararat te zien. Vandaag niet, het regende wat.

Na de foto's genomen te hebben, terug naar beneden. Laatste stuk weer met de roltrap.

In het beelden park staan een drietal beelden van de Colombiaanse kunstenaar Botero. In Bogota ook een aantal zien staan. De liggende vrouw en de gladiator staan hier in Yerevan.

Tja,en toen hield het op met zachtjes regenen.

Ben wel doorgelopen, maar leuk was anders. Bij de blauwe moskee een stop gemaakt en doorgelopen richting hotel.

Kwam ik toch weer langs een park, ingeklemd tussen de straten Italy en Beirut. Thema hier: water. Fonteinen zo ver je kunt kijken. Ga ik morgen nog een keer heen, hopend op wat beter weer.

Maar leuk gemaakt, thema water en kinderen. Beelden van kinderen die water drinken, een paraplu vasthouden, een kind die een wolk vasthoudt, een meisje met een waterkruik en een jongen met een papieren bootje.

Bijna zeven uur onderweg. Het hotel is in zicht. Mooi voor nu.

En omdat ik veel tijd nodig had bij de cascade lukte het niet om op tijd te zijn voor de Free City Walk, die heb ik dan ook keurig op tijd gecancelled.

Inmiddels schijnt de zon weer, dus loop ik straks nog even naar het Republic Square voor zowel het avondeten als voor de Zingende Fontein.

Zo kwam ik voor het eten uit bij Jivan, een Russisch Armeens restaurant. Was niet slecht. Het weer wel, het kwam tijdens het eten met bakken uit de hemel. Gelukkig at ik binnen.

Nadat alles op was, naar buiten en het bleek zowaar droog.

De Zingende Fontein zong al.

Best leuk gedaan. Verschillende soorten muziek en het water in de Fontein danst mee op de muziek. Ook de discolampen ontbreken niet.

Na een half uur had ik het ook wel gezien en ben in twintig minuten weer naar mijn hotel gelopen.

Morgen nog een dagje Yerevan met in ieder geval wat beter weer.