Dadelpalmen en bergoases

Hoewel dit Golden Yasmin hotel vier sterren had, vond ik het niet optimaal. De kamer was erg groot, eerst een soort van woonkamer van 4 bij 6 meter, een dito slaapkamer, grote badkamer en een aparte ruimte voor de wc.

Diner kon alleen als buffet. Kostte maar € 14,= .

De soep was prima, de salades ook. Hé, biefstukjes. Nee, gebakken lever. Dan maar vis. Meer graat dan vis. Dan de lasagne maar proberen; vulling van couscous. Was het ook niet.

Tenslotte vond ik in een hoekje nog pasta, dat was wel weg te krijgen. Het uitgebreide dessert buffet was het eten waard. Plus nog een bakje schepijs.

Heb wel prima geslapen. Het is daar een groot complex en ik zat in een verblijf, ver weg van het zwembad en dat betekent geen lawaai.

Toen ik rond kwart over zeven bij het ontbijt arriveerde, was het rustig. Alle bussen waren weg.

Het ontbijt had voor een ieder wat. Omeletje, croissants, yoghurt, stokbrood en mierzoete vruchten drankjes.

Tijd om de spullen te pakken en te beginnen met het dagprogramma.

Eerste stop was het zg. Belvedere uitzichtpunt.

Deze heuvel biedt een mooi uitzicht over de uitgestrekte oase vol met dadelpalmen.

Het ligt in het Ras al-Ain park. De uitgehakte hoofden in de rotsen zijn niet die van Beavis en Butthead, maar van de dichter Abdulkacem Chebbi.

Ik was er rond acht uur en toen liep er al weer iemand te zeuren of ik een gids nodig had. NEE!

Daarna ben ik de palmoase ingereden en heb bij Palm Eden de auto geparkeerd en ca. 3 km door de oase gestruind. De wandelpaden daar zaten ook in mijn app, zodat verdwalen bijna niet kon.

Aansluitend was het de bedoeling om de drie bergoasen te bezoeken. Dat is trouwens ook gelukt.

De eerste is Chebika, de tweede Tamerza en nummer drie heet Midès.

Chebika ligt aan de voet van de berg en daar kon je een rondwandeling maken naar de waterbron, die de oase voedt.

De drie bronnen en dus dito dorpjes, waren in de Romeinse tijd al onderdeel van een keten van militaire posten.

Langs het beekje omhoog liep de wandeling. Halverwege kom je nog bij een kleine waterval en verder doorlopend, kom je uiteindelijk bij de rots uit, waaruit het water sijpelt. Wel bijzonder dat dat al meer dan 1000 jaar onophoudelijk gebeurt.

Vanaf de bron kun je met een trap helemaal boven op de rotsen komen en via de andere kant terug naar het dorpje lopen. Heb ik ook maar gedaan. Mooie route, en geen mens te bekennen.

Vol in de zon, daar krijg je dorst van en weer beneden eerst maar een grote fles water gekocht. Inmiddels al 35°C.

Na Chebika slingert de weg zich middels haarspeldbochten omhoog.

Weer naar beneden rijdend, een mooie stopplek voor een panoramafoto.

Komt er gelijk weer iemand aan, die eerst weer vraagt waar je weg komt en vervolgens de meest fantastische tips heeft. Nee, aan de andere kant van de weg is het uitzicht veel mooier, en toevallig kom je dan langs zijn kraam.

Nee, geen gids dus. Een stukje verder een kleine waterval. Stond ie daar alweer met de brommer.

Die waterval stelde inderdaad niet veel voor, maar dat weet je pas, als je hem hebt gezien.

In Tamerza zelf kun je nog een afslag nemen naar de grote waterval. Stond ie er weer. Ik heb hem verder genegeerd en toen taaide hij af.

Onderweg trouwens vaak aangehouden door de politie. Nou, aangehouden is niet het goede woord, er staan veel politieposten langs de weg. In principe moet je daar stoppen en als ze zien, dat ik duidelijk geen Tunesiër ben willen ze gewoon even een praatje maken. Geen enkel probleem met de gendarme hier.

Het laatste dorpje ligt tegen de Algerijnse grens aan. In het oude gedeelte woont sinds 1972 niemand meer. De oude stenen huisjes zijn zwaar in verval.

Vanaf het eindpunt van de weg, was het 15 minuten lopen naar de canyon. Temperatuur in de schaduw, 40°C.

Nou dan loop je niet meer zo hard.

Foto's gemaakt en weer terug.

Daarna via een fotogenieke weg, langs Redayef, Moularès en Metlaoui weer terug in de nog steeds onbewoonde wereld.

Daarna in een streep terug naar Tozeur.

Toen op zoek naar het hotel. Ik heb de auto maar ergens buiten de Medina geparkeerd en ben lopend op zoek gegaan naar het hotel.

Echt niet te vinden, zelfs niet met de locatie marker die de man mij gisteren had gestuurd. Na vier keer vragen kwam ik een man tegen van Dar Tozeur. Die wist wel waar Dar Nejma was. De twee hotels blijken dezelfde eigenaar te hebben.

Toen we bij deur stonden, ook echt geen hotel naam op de deur of gevel.

Kamer gekregen, maar eten moet bij Dar Tozeur. Ontbijt ook. Wifi ook.

Daarna is de man meegelopen naar de auto en mij naar een parkeerplaats gedirigeerd.

Aansluitend ben ik de kleine Medina doorgelopen. Overal vieze troep, en veel katten, die overal hun behoefte doen.

Bij cafe des Berbers, zo las ik, kun je op het dak komen en vandaar genieten van het uitzicht. Dat heb ik ook nog gedaan en ben toen terug gelopen naar Dar Tozeur voor een drankje.

Straks daar eten. Soep, vis en fruit als dessert. Kost € 27,= .

Wat ook erg klantvriendelijk is, is dat ik de nacht, dat ik er niet ben geweest, niet in rekening gebracht is. Zou in principe wel mogen.

Ik heb nog aangeboden om als compensatie in het veel duurdere Dar Tozeur te gaan slapen, maar die 7 kamers waren allemaal al bezet.