Quba en de Kaukasus
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
11 Juli 2024 | Azerbeidjan, Qusar
Vandaag een rit naar het noorden. Saaie weg, de M2, en slecht bovendien. Rijstrook 1 (de snelle baan) was ok, rijstrook 2 was op veel plaatsen bezweken en vol met gaten.
Ergens voor Quba heb ik de tank weer vol laten gooien. De benzine kost overal precies hetzelfde. Octaan 92 kost AZN 1,10 en octaan 95, twee manat. Omgerekend € 0,59 en € 1,08.
Mijn auto lust het goedkope spul ook.
Aangekomen in Quba, eerst maar naar de Juma moskee. Daar was het boekje nogal enthousiast over. Ik wat minder. Geen parkeerplaats. Dan maar naar de tweede moskee, de Ardebil moskee. Dat was vroeger een kerk en dat is aan de bouw nog wel te zien. Het lijkt qua kleur wel op een Scandinavischkerkje. Daarna de Juma moskee en later nog via de Saxina-Xanim moskee, naar de Joodse wijk.
Aan de overzijde van de rivier bevindt zich een Joodse wijk. Dat gaat in goede harmonie met de moslims hier.
Ze noemen zich 'Bergjoden' en leven rond de 5000 joden op deze heuvel.
Er staan meerdere synagogen in de wijk, één is de synagoge met de zes koepels. Daar eerst maar heen. Ik had de auto net uitgezet, kwam er uit het niets een bewapende militair achter een muurtje vandaan.
Ik netjes vragen of ik door mocht lopen. Man sprak geen woord Engels, maar ik mocht door. Op het plein aangekomen, nog een militair, ook zwaar bewapend. Een foto mocht ik wel maken en hij ging ook keurig uit beeld staan. Synagoge zelf was gesloten.
Bij de tweede synagoge een zelfde beeld, echter ik mocht geen foto maken.
Daarna het Joods museum bezocht, waarin de periode vanaf midden 19-de eeuw tot nu tentoongesteld was.
Foto's maken mocht dan weer niet.
Op naar deel twee van deze dag, de rit naar het bergdorpje Xinaliq.
Lange tijd gebeurde daar helemaal niets. Het ligt 60 km van Quba af en op een hoogte van 2335 m verscholen in de Kaukasus.
In 2006 echter, zou de president er een bezoek brengen. Daarop werd het hele traject geasfalteerd. Daarmee kwamen ook de moderne zaken als schotelantennes, een school en een telefoonkabel.
Ondanks dat en de toeristen, die er nu komen, is dit 5000 jaar oude bergdorp nog steeds een plaatje.
Ze hebben er hun eigen taal en die wordt nog door ongeveer 3000 mensen gesproken.
De route ernaartoe is ook zonder meer spectaculair te noemen.
Het eerste stuk gaat flauw omhoog en gaat door een bos. Daar één grote kermisbende, vreettenten en picknicktafels. Uiteraard fel verlicht door duizenden lampjes.
Daarna komt het echte werk. Smalle bergweggetjes, diepe afgronden en uiteraard geen vangrail. Nergens.
Dus ogen op de weg houden en stoppen om een foto te maken.
Gemiddelde snelheid, nog geen 30 km per uur.
Hoogtepunt vond ik zelf het gedeelte door de kloof. Eenmaal boven de boomgrens, weilanden, wat verspreide huisjes en veel schapen en geiten.
En voor je het einde van de weg bereikt, i.e. Xinaliq, passeer je nog een aantal heel kleine dorpjes. De mensen daar, rijden allemaal in een witte Lada Niva.
Om kwart voor vier bereikte ik het dorpje. Op zich niet heel spectaculair, maar wel mooie vergezichten.
Na de fotoshoot, de auto omgedraaid en weer terug, via Quba, naar Qusar, naar het ILK Inn hotel.
Super service hier, heb weer een junior suite en het eten was ook bijzonder goed, ondanks dat ik de enige gast in het restaurant was.
Tomatensoep, filet Mignon, twee cola en een koffie voor een bedrag van € 30,= . Je zou bijna zeggen, thuisblijven is duurder.
Morgen naar het schiereiland Abseron, dat ligt ten zuiden van Baku.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
