Litchfield National Park

In hotel was er ook Wifi. Een half uur gratis en tot 512 Mb.
Toen ik contact had vlogen de bedrijfsmails weer binnen en binnen vijf minuten was de verbinding al verbroken.
Ik heb toen maar voor € 15,= bijgekocht voor 24 uur en zonder datalimiet.
Daarna kon ik de foto's ook allemaal uploaden vanaf mij telefoon, want oom die deed het niet meer, want dezelfde mails komen daar ook op binnen.
Enfin, toen dat allemaal geregeld was, kon ik aan het dinerbuffet.
Niks mis mee, maar ik vind het hier net allemaal even te duur voor wat je er voor krijgt.
De koffie was dan wel weer inclusief.
De nacht verliep wat onrustig. Steeds wakker en dan hoorde ik weer zo'n Roadtrain voorbij komen. Uiteindelijk ben ik om zes uur opgestaan en heb een lekker bakkie klaar gemaakt. Op mijn terrasje met als achtergrond een opkomende zon.
Ik zag ook wolken, dat heb ik hier nog niet veel gezien. De hele dag trouwens veel schapenwolken. Temperatuur onveranderd 33 graden.
Het ontbijt was hier inclusief, maar als ik een eitje met wat bacon wilde kwam er € 7,= bij. Aangezien ik deze combinatie nu al enige tijd gewend ben, heb ik toch maar gekozen voor het zg. full breakfast.
Om half acht reed ik Katherine uit op naar het noorden. Een dikke tweehonderd km om Bachelor te bereiken, daarna nog 30 km naar de ingang van het Litchfield National Park.
Bij de ingang een mooi informatiebord met, ook hier weer, een A4-tje met de plattegrond van het park.
De eerste stop was bij een veld vol met termietenheuvels. Het bijzondere daaraan is, dat, in tegenstelling tot normale termietenheuvels, die in de vorm van zeg maar een piramide zijn gebouwd, deze vlak van vorm waren en dan ook nog eens zuiver noord-zuid gericht staan. Deze tot twee meter hoge bouwsels worden alleen hier op deze manier aangetroffen.
De volgende stop waren de Florence Falls. Omdat hier geen krokodillen aangetroffen worden, is het mogelijk hier te zwemmen. Het toeval wilde, dat het vandaag zaterdag is, dus het was redelijk druk met de families.
Ik heb eerst even een trail gelopen en daarna lekker in de schaduw mijn colaatje genuttigd.
Dan kijk ik naar al die mensen, die met tassen vol spullen, en een hele rits dan al blèrende kinderen op sleeptouw, er een gezellig dagje van gaan maken.
Het eerste wat uit de tas komt is een rol wc-papier gevolgd door een handdoek en zonnebrandcrème. Brrr.
Ik had de foto's, hoogste tijd om weer verder te rijden. Dan kom ik een afslag tegen naar Tabletop Swamp. Inderdaad een moeras vol vogels. Omdat je daar niet kunt zwemmen, was er ook niemand.
Bij de Tolmer Falls, kon je ook niet zwemmen, daR ook geen ouders met kinderen, maar mensen, die de waterval bewonderden en je kon er een leuke track lopen.
Omdat de luchtvochtigheid hier toch hoger ligt, dan eerder, zweette ik behoorlijk tijdens en na de wandeling. Flinke stijgingen en gelukkig ook weer naar beneden lopende stukken, maakten, dat na afloop mijn cola ook op was.
Maar niet getreurd, bij de Wangi Falls is een kiosk en daar kon ik weer wat kopen.
Ook daar een behoorlijke trail gelopen, die begon in een bos, waar de bomen volhingen met schijtende vleermuizen. Zigzaggend tussen de vallende uitwerpselen door, wist ik ongeschonden het bos door te komen.
Dan omhoog naar een uitkijkpunt. Nou, de bomen en begroeiing stonden zo hoog, dat er geen sprake was van welk uitzicht dan ook.
De meeste mensen dropen teleurgesteld weer af, hoewel je ook nog hoger kon komen, het vervolg van de wandeling.
Zicht op de waterval was er niet, maar op een gegeven moment, loop je toch aan de bovenkant van de waterval, waar het beekje bijna naar beneden gaat vallen.
En hier dus weer helemaal niemand. Onder je hoor je nog steeds het gekrijs van de kids, boven je hoor en zie je mooie vogels.
Na die inspannende tocht, snel weer het vocht aangevuld en ik kwam tot de conclusie, dat ik alles wel gezien had.
Terug naar Bachelor, naar het hotel. Dat bleek inmiddels 64 km rijden te zijn. Ik was best ver het park in gekomen.
Om kwart voor vijf kon ik inchecken en hier gratis Wifi tot 100 Mb. Maar omdat het zaterdag is, komen er geen KWS mails binnen, dus bijkopen hoeft denk ik niet.
Morgen de laatste dag in het noorden. In de loop van de middag vertrek ik per vliegtuig naar Alice Springs, ongeveer in het midden van Australië gelegen.
Daar kan ik direct weer een 4WD ophalen en overmorgen richting Ayers Rock gaan rijden.