Van Frederiksdorp naar Paramaribo

Hier in Frederiksdorp geen overlast van wat dan ook. Of het moet het geruis van de bladeren tegen het golfplaten dak zijn van mijn huisje.

Wel even de stekker uit de koelkast getrokken, die zorgde met het uit- en aanslaan voor wat herrie, die je niet de hele nacht wilt horen.

Rond zeven uur werd ik na een nachtrust van acht uur, weer wakker.

De douche bleek koud en het water vond ik ook niet al te fris, ze gebruiken vijverwater voor douche, wc en kraan.

Het water is bruin, dat is goed te zien in de toiletpot (heb ik wel doorgetrokken?).

Het ontbijt stelde weinig voor. Wel hadden ze hier witte puntbroodjes.

Geen eitje of zo iets, dus twee glazen rood spul, wat in de verte iets weg had van grenadine, twee broodjes en koffie.

Iets over negen had ik een fietstour op het programma staan. Jason zei, dat we niet zo laat weg moesten, want de temperatuur zou snel oplopen.

Doel was Kroonenburg. Ook de naam van een vroegere plantage.

Plantage Frederiksdorp is nu een lodge.

De vroegere afmetingen van een plantage hier was 600 meter breed en 5 kilometer diep. Dat maakt een oppervlakte van 300 hectare.

Frederiksdorp is een voormalige 18e-eeuwse koffie- en cacaoplantage. De plantage werd gesticht door Johan Friedrich Knöffel, een Duitser aan wie de plantage nog steeds zijn naam dankt. De geschiedenis van Frederiksdorp volgt vele gebeurtenissen zoals de kolonisatie van ‘De Wilde Kust’, de vestiging van de plantages, de trans-Atlantische slavenhandel en de Marronstammen, de introductie van contractarbeid als alternatief voor de slavernij en de contractarbeiders die werden vanuit verschillende landen – waarvan nog steeds veel nakomelingen in de regio wonen – naar Suriname gebracht. Tegenwoordig wordt het gebied gekenmerkt door zijn “vrije onderneming”, landbouw- en vissersdorpjes.

Vanaf het begin (zeventiende eeuw) werden de plantages in Suriname bewerkt door dwangarbeid: honderdduizenden tot slaaf gemaakte Afrikanen werden als onderdeel van de transatlantische slavenhandel naar Suriname gebracht.

1650 - SURINAME WERD GESTICHT ALS PLANTAGEKOLONIE DOOR BRITSE KOLONISTEN

1667 - SURINAME WERD OVERGENOMEN DOOR DE NEDERLANDERS

1747 - PLANTAGE FREDERIKSDORP WERD OPGERICHT

1775 - SLAVERNIJ EN DE MARONNEN

1814 - DE AFSCHAFFING VAN DE SLAVENHANDEL

1853 – 1858 - AANKOMST VAN DE EERSTE GROEP CONTRACTARBEIDERS

1863 - AFSCHAFFING VAN DE SLAVERNIJ

1863-1873 - STAATSTOEZICHT (DE OVERGANGSPERIODE)

1872 - HET SUMATRA-VERDRAG

1873 - AANKOMST VAN HET HINDUSTAANSE VOLK

1873 - VAN KOFFIE TOT CACAO

1890 - AANKOMST VAN DE JAVANEN

OVERGANG 19E - 20E EEUW - KRULLOTEN - DE CACAOZIEKTE

1916 - EINDE VAN DE INDISCHE IMMIGRATIE

1939 - EINDE VAN DE JAVANSE IMMIGRATIE

1943 - NIEUWE EIGENAREN [e-38] VERVAL

1976 - NIEUWE EIGENAARS [e-38] TOERISME

2004 - NATIONAAL ERFGOED

Tot zover even een kort stukje geschiedenis.

En dan op de trappers.

Kroonenburg ligt op ca. 5 km van Frederiksdorp en was ook een vroegere plantage. En even tussendoor, er zijn hedentendage geen actieve plantages meer.

Het landschap lijkt soms een beetje op de velden in Azië. Percelen, gescheiden door watergangen, paden waar een smalle auto net overheen kan rijden en overal verbouw van van alles. Peper, kousenband, bananan, enz enz.

Geen plantages, zoals gezegd, maar voor eigen gebruik en een beetje handel met de overzijde van de rivier.

Eerste stop was de vroegere plantage Mariënbosch. Het 'hoofdhuis' is bewoond, er naast een gastenverblijf en that's it.

Frederiksdorp heeft de gehele oppervlakte nog in beheer en onderhoud, deze niet (meer).

Onderweg mooie natuur en vogels en na krap een uurtje fietsen, bereikten we Kroonenburg.

Even wat water gedronken, gekletst en toen weer terug.

Om elf uur terug en dat bleek ook de check-out tijd, dus bagage uit de kamer halen en tijd om wat te lezen.

Krantje downloaden en het grootste gedeelte uit de krant was een kopie van die van vorig jaar.

Tijd voor een kabinet, die dit soort reltuig flink gaat aanpakken.

Ik ben beschikbaar als plannenmaker. Houd maar rekening met sub-zero torelance beleid.

Verder nog even via de app contact gehad met de agent in Paramaribo en die meldde, dat ik hier om 16:00 uur wordt opgehaald om naar het hotel in Paramaribo gebracht te worden.

Morgenvroeg om 07:15 uur naar de politiepost voor de stempel in mijn paspoort (officieel inchecken in het land) en daarna naar de volgende locatie in het binnenland van Suriname, Anaula.

Inmiddels ben ik in Paramaribo. Stipt om vier uur bereikte het bootje de kade, waar ik inmiddels al met mijn bagage stond.

Er gingen nog twee mensen mee. Na een klein kwartiertje varen bereikten we de overkant weer. De andere passagier vroeg of ik SRD 80 mee wilde betalen, maar 1, ik heb nog geen Surinaams geld en 2, deze overtocht zit in de reissom.

Ook aan de overkant de chauffeur, die me naar het hotel in Paramaribo moet brengen. Wel even aan hem gevraagd, of de veerman nog geld tegoed had van mijn overtocht. Dat bleek niet het geval.

Aardige chauffeur, zeer zeker in voor een praatje.

Via de enorm hoge brug (52 m boven de rivier) over de Suriname Rivier, bereikten we uiteindelijk het Torarica Resort.

Het inchecken duurde nogal even, was niet erg efficiënt.

Veel mensen achter de balie, druk druk druk, maar waarmee?

Spul naar de kamer gebracht en eerst even kijken, waar er in de buurt een geldautomaat staat.

Zowel Google Maps als mijn eigen app, gaven aan, dat er een ATB bij het Shell station staat.

Ik daarheen lopen, blijkt dat ding al jaren weg te zijn.

Even wat drinken gekocht en ik wilde dan wel met mijn pasje betalen. Nee, geen buitenlandse pasjes. Euro's dan. Ja, die wel. Ik had een briefje van twintig en moest tien betalen. Kreeg keurig wisselgeld terug, SRD 390,=.

Zo, had ik in ieder geval wat lokale valuta.

Terug in het hotel bleek daar ook een ATM te staan. Daar nog maar eens SRD 2.000,= uitgehaald.

Morgen weer de natuur in.