Constantine met gids

Vandaag een dagje Constantine. Karim was de gids, Najib bracht ons af en toe met de auto een stukje verder.

De bijnaam van deze stad is de stad van de bruggen.

De stad ligt op een rots plateau op een hoogte van net geen 700 m en is omgeven door steile rotswanden, lees kloven.

Deze zijn ooit uitgesleten, geërodeerd door de Rhumel rivier.

De stad heeft een rijke historie, gevormd door de Chartageners, Romeinen, Byzantijnen en Arabieren.

Dit is ook terug te zien in de architectuur van de stad, waarbij Algerijnse stijlen vermengd zijn met de invloeden van de vroegere overheersers.

De meest iconische brug is de Qasr El-Bouaghi Bridge, welke twee gedeelten van de stad koppelt. Net als in binnen elke stad hier, ook hier een Kasbah.

Iets over negen was Najib er met de auto, Karim bleek al in de lobby van het hotel te staan.

Eerste stop was de nieuwste moskee. Enorm gebouw met twee minaretten met ook daarin een universiteit.

Schoenen en sokken uit en een lang wit gewaad aan, omdat ik de korte broek aan had en we zijn het hele complex doorgelopen. Indrukwekkend staaltje van architectuur met invloeden van bovengenoemde culturen. De architect was een Egyptenaar van nog maar 26 jaar.

Met de auto naar de Devils Bridge. Vandaar een stuk stroomopwaarts gelopen, om bij een uitgehakte tunnel uit te komen. Deze helemaal doorgelopen en uiteindelijk zie je een aantal natuurlijke bruggen de rivier overspannen. De uitgehakte tunnel diende vroeger voor de opslag van graan. Droge lucht en constante temperatuur waren ideaal voor dat doeleinde. Vanuit de grot ging er zelfs een lift omhoog, om zo gemakkelijk goederen naar zowel beneden als naar boven te krijgen.

Indrukwekkend staaltje van engineering.

Met de auto nog een aantal bruggen bekeken en daarna door naar het oorlogsmonument.

De Fransen hebben deze triomfboog gebouwd in 1930 ter ere van het feit, dat ze al 100 jaar de touwtjes in handen hadden in Algerije.

Nu symboliseert het de doden, die gevallen zijn onder het Franse regime.

Dit is ook het hoogste punt van de stad en vanaf hier hebben we rest van de middag Constantine te voet verder verkend.

Na anderhalf uur kwamen we uit bij het paleis van Ahmed Bey.

Het Ahmed Bey-paleis is een historisch paleis in Constantine. Het paleis wordt beschouwd als een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van de stad.

Het paleis stond onder bevel van Ahmed Bey. De werkzaamheden begonnen in 1825 en het paleis werd voltooid in 1835, twee jaar vóór de val van Constantine onder Franse bezetting.

Ahmed Bey bezette het paleis in 1835, zijn genot van dit paleis was van korte duur. Twee jaar nadat hij er was ingetrokken, verjoegen de Fransen hem en veranderden het paleis in een legerhoofdkwartier.

Het paleis bestaat uit drie suites en een tuin. De suites zijn verbonden door een gang, met bogen ondersteund door 266 marmeren zuilen. Er zijn ook drie binnenplaatsen en twee marmeren fonteinen. De plafonds zijn eveneens betegeld met marmer. Er zijn 540 cederhouten deuren gegraveerd en gegraveerd met verschillende houtsnijwerken en decoraties. Meer dan 2.000 vierkante meter paleismuren waren versierd met schilderijen die Ahmed Bey's reizen naar Alexandrië , Tripoli , Istanbul , Caïro en Hejaz in 1818 en 1819, naast andere reizen voor en na zijn regering, zoals Bey van Constantine.

Echt de moeite waard om hier een tijdje rond te lopen.

Aansluitend op het aanpalende plein samen wat gedronken.

Mijn gids bleek, net als de Najib, universitair te zijn geschoold. Maar gebrek aan werk, maakt dat ze beide in de toeristen branche werkzaam zijn. De overheid stimuleert toerisme, want als je daar werkzaam in bent, betaal je maar 12,5% belasting.

Karim sprak ook Duits en zo af en toe hebben we de conversatie in het Duits gevoerd. Kon hij ook nog even oefenen.

Via de Kasbah zijn we verder bergafwaarts gelopen. Onderweg liet hij mij zijn familiehuis zien. Zijn ouders wonen er niet meer, het staat leeg. Maar ja, in bezit van de familie sinds 1832 en sterk in verval. Er is jaren geen onderhoud aan gepleegd. Karim houdt het een beetje bij, maar ik schat, dat het rond de € 100.000,= kost om het weer bewoonbaar te krijgen.

Verder naar beneden en uiteindelijk weer over een brug naar de onderkant van de kloof. Najib wachtte ons op. Na nog een korte fotostop voor nog een brug, werd ik even later weer bij het hotel afgezet.

Vermoeiende dag, ruim vier uur gelopen en geen puf meer om buiten het hotel nog wat te gaan zoeken om te eten, dus het werd weer een dinerbuffet.

Morgen naar Timgad, ook een oude Romeinse stad, twee keer zo groot dan Djémila. Dan door naar Biskra voor een overnachting.