Zoutvlakte, mausoleum en Timgad

Dat Novotel heeft zijn beste tijd ook wel gehad. Vloerbedekking overal over de datum, smoezelig voorkomen, Wifi wordt niet gerepareerd, creditcard betaling allemaal moeilijk, onvriendelijke staf en vanmorgen was de melk zuur, dus de muesli kon weer retour. Uiteraard melding van gemaakt, maar de melk werd niet verwijderd.

Dat wordt nog een leuke review op TripAdvisor.

Nadjib was vanmorgen voor het eerst iets te vroeg. Hij had er zin in vandaag.

Het reisschema is iets aangepast, de kloof staat morgen op het programma, vandaag een eerste stop bij de koninklijke mausoleum-tempel Medghacen, van de Berberse Numidische koningen.

Het koninklijke graf in Madghacen is een grote, cirkelvormige constructie. In wezen is het een heel, heel grote bazina : de cirkelvormige grafheuvels die in de oudheid veel voorkwamen langs de randen van de woestijn. Ze zijn te vinden tot aan de Al-Ula-oase in het oosten , in wat nu Saoedi-Arabië heet. In die kunstmatige heuvels bevindt de kamer zich in het midden, en Madghacen is daarop geen uitzondering.

Het mausoleum, het oudste in de Maghreb, is omgeven door zestig zuilen van de Dorische bouworde en heeft een diameter van 59 meter. Het is ongeveer 18½ meter hoog. Een koolstofdatering suggereert dat dit monument is gemaakt voor een onbekende Numidische koning die leefde in de vierde eeuw v.Chr.

Het gebruik van de Dorische bouwvolgorde bewijst dat de Numidiërs tot de vroege aanpassers van de Hellenistische beschaving behoorden. Het Mausolée royal de Maurétanie bij Iol Caesarea is een grote kopie van het monument in Madghacen.

Er waren verder niet veel mensen, behalve ikzelf, nog een man of zes. Die liepen met de klok mee, ik tegen, zodat ik mijn foto's weer zonder andere mensen erop, kon schieten.

Wel een bijzonder object, zo in de middle of nowhere.

En weer door, nu naar Timgad. Ook een oude Romeinse stad en bijna twee keer zo groot als Djémila.

Timgad (Thamugas genoemd door de Romeinen) was een Romeinse koloniale stad in Noord-Afrika. Timgad ligt op de noordelijke hellingen van het Aurèsgebergte in Algerije. De stad is door de Romeinse keizer Trajanus in de 1e eeuw na Chr. (omstreeks 100 na Christus) gesticht als militaire kolonie: Colonia Marciana Traiana Thamugadi.

Met zijn orthogonale ontwerp van het stratenpatroon en de twee, loodrecht op elkaar staande routes door de stad, is het een goed voorbeeld van Romeinse stedenbouwkunde.

In 1982 werd de stad toegevoegd aan de Unesco Werelderfgoed lijst.

Timgad, gelegen ten noorden van het massief van de Aurès in een bergachtige omgeving van grote schoonheid, 480 km ten zuidoosten van Algiers en 110 km ten zuiden van Constantine, is een volmaakt voorbeeld van een Romeinse militaire kolonie die ex nihilo werd gecreëerd. De Colonia Marciana Traiana Thamugadi werd in 100 na Christus gesticht door Trajanus, waarschijnlijk als een kampement voor het 3e Augustaanse Legioen dat daarna in Lambaesis werd gelegerd. Het plan, met grote precisie opgesteld, illustreert de Romeinse stadsplanning op zijn hoogtepunt. Halverwege de 2e eeuw had de snelle groei van de stad de nauwe grenzen van zijn oorspronkelijke fundering verbroken. Timgad breidde zich uit buiten de grenzen van zijn wallen en in de nieuwe wijken werden verschillende grote openbare gebouwen gebouwd: Capitolium, tempels, markten en baden. De meeste van deze gebouwen dateren uit de Severische periode toen de stad haar Gouden Eeuw beleefde, wat ook blijkt uit immense privéwoningen.

Timgad, een sterke en welvarende kolonie, moet een overtuigend beeld zijn geweest van de grandeur van Rome op Numidische bodem. Gebouwen, geheel opgetrokken uit steen, werden in de loop van het Rijk vaak gerestaureerd: de Trajanusboog in het midden van de 2e eeuw, de oostelijke poort in 146 en de westelijke poort onder Marcus-Aurelius. De straten waren geplaveid met grote rechthoekige kalksteenplaten en, zoals blijkt uit de 14 baden die vandaag de dag nog steeds te zien zijn, werd er bijzondere aandacht besteed aan de plaatsing van openbare voorzieningen. De huizen, van verschillende groottes, schitteren door hun weelderige mozaïeken, die bedoeld waren om de afwezigheid van kostbaar marmer te compenseren. Tijdens de christelijke periode was Timgad een beroemd bisdom. Na de Vandaalse invasie van 430 werd Timgad aan het einde van de 5e eeuw verwoest door montagnards van de Aurès. De Byzantijnse herovering deed sommige activiteiten in de stad herleven, verdedigd door een fort dat in 539 in het zuiden werd gebouwd, waarbij blokken van Romeinse monumenten werden hergebruikt. De Arabische invasie bracht de uiteindelijke ondergang van Thamugadi teweeg, dat na de 8e eeuw niet meer bewoond werd.

Ook hier kreeg ik een gids mee, Hakim, die, om zijn verhalen extra luister bij te zetten, een mooi boek had met impressies van hoe het er ooit heeft uitgezien.

Onder alle wegen bevindt zich ook een riool. Breed iets van een meter en 1,70 m hoog. Om de 50 meter een ronde steen, vergelijkbaar met de putranden in onze wegen.

Tempels, huizen, ook hier een bordeel, theater en huizen, aan alles was gedacht.

Soldaten, die de leeftijd van 47 jaar hadden bereikt, konden hier met pensioen. Ik heb het nog nagevraagd, maar inderdaad, tot aan hun dood konden ze hier blijven.

Hakim heeft me zo in 2,5 uur de hele site laten zien. Ook de plekjes aangewezen, waar ik de mooiste plaatjes kon schieten.

Als laatste nog even het museum door, waar de gevonden mozaïeken tentoongesteld zijn. Ik vond ze net wat minder mooi dan in Djémila, maar hier was er een bij, waarbij de steentjes vier bij vier millimeter waren. Dat was heel bijzonder.

In een vlakbij gelegen hotel nog snel even een brownie en een Coca Cola gehaald en toen op weg naar het hotel in Batna.

Morgen weer nieuwe dingen te zien en dan eindig ik in Biskra.