Carthago en Sidi bou Saïd

De herrie van het plein viel wel mee vannacht. Ik was dan ook al 21 uur in touw geweest èn daarbij toch nogal fysiek bezig geweest.

Ik heb nog wel een keer zo'n roeptoeter gehoord, maar weer ingeslapen. Om vijf uur weer wakker, maar ben mooi blijven liggen en weer ingeslapen tot een uur of half zeven.

Dat was lang genoeg.

Het ontbijt was redelijk Tunesisch. Wel super lekkere Franse croissants, omeletje was ook geen probleem en verder stokbrood, jam boter en honing. Dat andere dampende spul heb ik me maar niet aan gewaagd.

O ja, ook veel fruit en uiteraard koffie.

Ik heb niet het idee, dat er veel gasten zijn.

Na het ontbijt de spullen pakken en op weg naar Carthago.

Mijn plan was om bij de oude christelijke kathedraal te beginnen.

Met de app reed ik er zo heen.

Er was helemaal niemand. Bijzonder toch wel. Heden ten dage heet de kerk L'Acropolium. Helaas gesloten en ook het museum is (permanent) dicht.

Mooie uitzichten en een mooi aangelegd terrein. Een plattegrond in marmer, geeft aan, welke gebouwen vroeger waar stonden.

Op de valreep heb ik thuis nog een heel dik boek gescoord over Tunesië, maar het is niet de Bradt gids. Die zou 12 juni uitkomen, maar nee dus. Bij de Zwerver een Duitse gids uit 2023 gefunden en die was afgelopen donderdag binnen.

Veel informatie ook en geschreven voor de individuele reiziger.

Alle highlights in Carthago staan er in. Lopend is het niet te doen, taxi, eigen auto of fiets is het meest aanbevelenswaardig. Gelukkig heb ik mijn eigen vervoer.

Op naar Tophet. Op dit terrein zijn duizenden kinderskeletten en 20.000 urnen met de as er nog in, gevonden.

Er is lang gedacht (uit de overlevering), dat deze kinderen geofferd werden. En nog. Maar er zijn ook wetenschappers, die denken, dat de geofferde kinderen al overleden waren.

De grafstenen geven hoe dan ook een wat luguber beeld.

Door naar de Punische haven.

Deze oude haven ligt bijzonder fotogeniek in het huidige Carthago. Hedendaagse vissers hebben hun boten er liggen, maar vroeger lagen de marineschepen van Carthago daar. De Pheniciers hadden er rond de 200 schepen liggen, maar na 200 n. Chr. namen de Romeinen bezit van de haven.

Iets verder, Quartier Magon. Duitse archeologen hebben hier de ruïnes van een Punische stad blootgelegd. Een stad die tussen de vijfde en tweede eeuw v. Chr. floreerde. Hier geen Engelse bijschriften meer, maar Duits (en Frans).

En dan naar een absoluut hoogtepunt van de dag, de Antonius-Pius Thermen.

Bussen vol toeristen en die rennen allemaal naar de Thermen zelf, maar er is meer te zien. En daar heb ik geen toerist gezien.

Deze Thermen kunnen zich meten met die in Rome en dit complex in in de tweede eeuw na Chr onder keizer Hadrianus en Antonius gebouwd.

De gehele bovenbouw van het complex is weg, maar om toch een beeld te geven van hoe het er vroeger uit moet hebben gezien, is er 1 zuil van 21 meter hoog, gerestaureerd. Het is één van de acht zuilen, die het centrale Frigidariums vormde. De afmetingen waren 22 x 42 meter en vormde een koele rustplek met een koud waterbekken.

Voor ik daar was, heb ik nog de restanten van een christelijke basiliek, een ondergrondse kapel en Punische necropolen gezien.

En zelfs in de Thermen is het me gelukt om zo goed als niemand op de foto te krijgen. Kwestie van soms even vijf minuten wachten en tevens genieten van wat er te zien is. Super locatie.

Het presidentiële paleis ligt er vlak naast, maar je kunt er beter geen foto's van maken. Verboden. Zwaar bewapende militairen patrouilleren ook vlak langs de grenzen van de Thermen.

Daarna tijd om het vochtverlies weer aan te vullen. Geen cola meer, dan maar twee blikjes tonic. Ook lekker.

Daarna naar Romeins theater. Van het oorspronkelijke bouwwerk (tweede eeuw) is bijna niets over, wat er nu te zien is, is gerestaureerd.

In de zomer worden hier concerten en andere uitvoeringen gegeven. Toen ik er was, werd juist weer een podium verwijderd.

Vlak daarbij een zg. Romeinse upper class wijk. De huizen zelf zijn niet meer te zien, de fundaties wel. Een huis is gerestaureerd en dat zijn ook nog mooie mozaïeken te bewonderen. Niet ver daarvandaan de cistern van La Malaga. Dit was een wateropslag om tijdens de Romeinse tijd, Carthago van water te voorzien.

Deze buffers zijn volledig met metselstenen gebouwden bestond uit 24 tanks van elk 95 m lang en het hele systeem kon 2 miljoen kuub water opslaan. 15 van de 24 zijn nog redelijk intact.

Ook redelijk in de buurt bevindt zich een Romeins amphitheater, ook uit de tweede eeuw na Chr.

Hier vonden gladiatoren gevechten plaats en er was plaats voor zeker 50.000 bezoekers.

Er gaat een verhaal rond over twee martelarinnen. Perpetua en Felicitas zouden tot de eerste vrouwen behoren, die in het jaar 203 in dit amphitheater terecht gesteld zouden zijn. Daarom zou er een kleine kapel gebouwd zijn. Er zijn wel twijfels of deze vrouwen ook daadwerkelijk hier het leven gelaten hebben.

De toegang tot de Basilica St. Cyprien was gesloten.

Nabij de enorm grote Malik Ibn Anas moskee lag nog een kleine site. Maarooit stond hier de belangrijkste Basiliek van Tunesië.

De kolommen geven een goed beeld van de grootte van dit bouwwerk. Het stamt uit de vijfde eeuw.

De genoemde moskee stamt uit 2003. De koepel heeft een hoogte van 24 meter en binnen staan 64 zuilen. Niet toegankelijk vandaag.

Alle hoogtepunten van Carthago heb ik hiermee dan ook bezocht. Tijd om naar Sidi bou Saïd te rijden. Je kunt vanaf het strand met een trap omhoog het dorp in. Veel wegen zijn afgesloten en alleen berijdbaar door de aanwonenden. Slagbomen voorkomen dat de toerist toch het leefgenot van de bewoners verstoort.

Maar ik vond toch een parkeerplaats op 90 boven zeeniveau. De bussen staan daar ook, en dan natuurlijk ook de vele kraampjes met allerhande souvenirs. De overige 35 meter moest ik zelf overwinnen.

Leuk dorpje, leuke doorkijkjes en alle huizen zijn wit met blauwe luiken en deuren. Een teken van rijkdom was hoeveel zwarte spijkers er in de deur zaten. Ik heb nog zo'n deur op de foto gekregen.

Verder nog een mooi panorama over de haven en zee en dat was het voor mij wel.

Terug naar de auto en ook terug naar Tunis.

In Tunis nog vanuit het hotel over Avenue Habib Bourguiba gelopen.

Doel was de klokkentoren op 1,2 km. Maar onderweg ook nog wat leukezaken gezien, zoals de St. Vincent de Paul kathedraal uit 1882. Wel gesloten.

De klokkentoren is een echte eyecatcher met de fontein er voor. Vlak daarbij het standbeeld van de naamgever van de Avenue, de eerste president na de onafhankelijkheid van Frankrijk.

Terug in het hotel had ik wel zoiets van 'blij dat ik niet meer weg hoef'. Ik zou in het hotel eten. Op de menukaart zou ook vis staan, maar er hadden zich vier mensen aangemeld voor het diner en er was geen keus. Iedereen kreeg hetzelfde. Soep, couscous en een toetje.

Nou, laat ik het zo formuleren, € 16,= was eigenlijk nog te duur. Ik heb er niet echt van genoten.

Morgen naar Kairouan, maar onderweg is er bijzonder veel te zien. Wordt weer een hele volle dag en de temperatuur gaat oplopen naar 37°C.