Reisdag naar Mauritius

28 december. Op naar Schiphol.

Half tien gaan rijden, eerst natuurlijk weer naar Roelofarendsveen.

Auto geparkeerd en niet veel later kwam het busje voorrijden en zette me weer keurig af bij de KLM.

Er stond een redelijk lange rij, maar ik was ruim op tijd en na een half uur was ik aan de beurt.

Stoel 20A naar Parijs en 32A naar Mauritius. Ik dacht dat ik 11A zou hebben, maar de boarding pass in de app gaf ook 20A aan. Was dus niet goed. En dit had ik nooit eerder meegemaakt, dat de betaalde stoelnummers veranderd waren in de goedkope versies.

Maar voor ik in het vliegtuig zat, een flinke vertraging. Vijf voor drie werd 15:33 en dat werd later 16:20 uur. Bleef er in Parijs een half uur overstaptijd over. Nou dat voelde niet zo goed.

De stewardess zei, dat het niet zo ver lopen was naar K35 en dat ik het zou moeten halen.

Nederlanders aan de andere kant van het gangpad kregen tijdens de vlucht door, dat de vlucht naar Mauritius ook 20 minuten vertraagd was. Die vertraging was goed nieuws.

Ik had op Schiphol een Priority status gekregen en dan kun je ook langs de lange rij voor de douane lopen. Dat scheelt ook tijd. Echter er stonden drie mensen bij de douane. Dus dat was ook zo klaar.

En wonder boven wonder, stond ik om 17:55 uur bij de gate.

Een kwartier voor de oorspronkelijke vertrektijd.

De vakantie kan beginnen.

Maar ik kwam uit op stoel 23A in plaats van 28A bij de nooduitgang.

Even de stewardess erop gewezen, dat ik toch echt een andere stoel had betaald en tien minuten later zat ik op de goede stoel.

Om kwart voor zeven uiteindelijk vertrokken voor een vlucht van ruim elf uur.

Kom je aan op Mauritius, kun je in de rij gaan staan bij de douane. Er waren net twee vluchten voor ons geland en die lui stonden al in een lange rij.

Twee douaniers per rij, dat schiet niet op.

Na anderhalf uur mijn stempeltje gekregen en naar de bagageband.

Even gevraagd welke band, dat bleek 6, maar geen tas van mij.

Dan naar lost luggage en die dame zei, dat mijn begane er wel was. Bleek het band vijf te zijn een inderdaad, daar stond ie.

Bijna bij de uitgang en weer gestopt door de douane, die ging over de invoer van alles wat niet toegestaan was. Na een kort gesprek, en zonder mijn bagage opengemaakt te hebben, kon ik naar de auto verhuur.

Mijn Kia Picanto stond al klaar. Op naar het hotel, 70 km noordelijk van het vliegveld.

Prettige ontvangst. Ik had een studio geboekt, dan heb je een terrasje erbij en zit je in de tuin.

Maar dus ook een keuken. Ik was niet van plan om hier te gaan koken, maar het kan wel.

Eerst maar even opfrissen met een douche en de korte broek.

Daarna ben ik naar het Chateau de Labourdonnais gereden.

Domaine de Labourdonnais is beroemd om zijn kasteel, dat tussen 1856 en 1859 werd gebouwd en meer dan 150 jaar lang door een Mauritiaanse familie werd bewoond. De oprijlaan naar het landhuis is spectaculair, aan beide kanten omzoomd door Intendance-bomen, wat een waar spektakel oplevert als het huis in zicht komt.

Het huis is in neoklassieke stijl met een verhoogde begane grond en een brede veranda die om het huis heen loopt. 'Stap binnen en bewonder het prachtig gedetailleerde behang van de eetkamer en het grote teakhouten en zwarte houten meubilair, en leer over de enorme potten die in de voorraadkast worden gebruikt om vis en vlees te marineren. U kunt ook naar boven gaan om de elegante slaapkamer te bekijken en een video over de geschiedenis van het huis te bekijken.'

Ik ben door de tuin gelopen, waar eeuwenoude bomen staan.

Het huis zelf is prachtig en men heeft het ook helemaal in de oude stijl en kleur patroon gerenoveerd.

Daarna terug naar het hotel, tukkie gedaan en daarna naar een Italiaanse restaurant wezen eten.

Morgen ga ik verder op verkenning.