Port Louis (2)

Vandaag was echt een rustig dagje. Lekker lang ontbeten en daarna op mijn eigen terrasje aan het lezen geweest.

Rond de middag de auto gestart en weer naar Port Louis gereden.

Eerst weer naar de Citadel. Vandaag geopend en toegang gratis.

La Citadelle de Port Louis, ook wel Fort Adelaide, ligt op een heuvel in Port Louis, Mauritius en fungeert als wachter over de hoofdstad.

Dit fort met zijn zwarte stenen muren dateert uit 1830 en werd gebouwd onder Brits bestuur door Sir Charles Colville.

Fort Adelaide werd gebouwd om Port Louis te beschermen tegen invasies en om lokale opstanden te beteugelen die te maken hadden met raciale spanningen.

Het fort werd voltooid in 1840 en is vernoemd naar Adelaide, de vrouw van koning Willem IV. Het is, in tegenstelling tot veel andere forten uit de Britse tijd, nog steeds intact.

De Citadel symboliseert het begin van de Indiase immigratie en het einde van de slavernij. Het werd gebouwd te midden van spanningen van de Franse Revolutie van 1830 en de recente Britse overname van Mauritius.

Om Fort Adelaide te bouwen, vertrouwde de overheid aanvankelijk op leerlingen, vrijgelaten slaven, gevangenen en een paar soldaten. Het gebrek aan geschoolde arbeidskrachten leidde echter in 1837 tot de rekrutering van steenhouwers, metselaars, arbeiders en andere ambachtslieden uit India om het fort te voltooien.

De diverse bevolking bestond uit 8.000 blanken, 15.000 kleurlingen en 65.000 slaven. Met slechts 1.200 soldaten en 100 burgers bouwden de Britten het fort om zich te beschermen tegen mogelijke Franse aanvallen en lokale opstanden.

En bovenstaande sluit perfect aan op hetgeen ik hiermee ben gaan doen, namelijk het bezoek aan Aapravasi Ghat.

Aapravasi Ghat is het Ellis Island van Mauritius.

Nadat de slavernij was afgeschaft, werden vele contract werkers uit voornamelijk India gehaald. Vervolgens bleven ze twee dagen in Aapravasi Ghat voor medisch onderzoek en registratie. Na twee dagen konden ze aan het werk op de suikerplantages.

Aapravasi Ghat – 1.640 vierkante meter groot – ligt in het district Port Louis. Hier begon de moderne diaspora van contractarbeiders. In 1834 koos de Britse regering het eiland Mauritius uit als het eerste gebied voor ‘het grote experiment’ om gebruik te maken van ‘vrije’ arbeidskrachten in plaats van slaven. Tussen 1834 en 1920 kwamen bijna een half miljoen contractarbeiders uit India naar Aapravasi Ghat om op de suikerplantages van Mauritius te werken of om overgebracht te worden naar andere landen. De gebouwen van Aapravasi Ghat tonen de eerste expliciete manifestaties van een mondiaal economisch systeem en van een van de grootste migraties uit de geschiedenis.

Trouwens, dit 'grote experiment' werd door de Engelsen ook toegepast in Guyana en natuurlijk bleven de Nederlanders ook niet achter, 'wij' deden dit kunstje in Suriname.

De engelse wetgeving beperkte in eerste instantie wel de vrijheid van de contract werkers. Ze moesten hun contract ook echt uitdienen, mochten niet zomaar de plantage verlaten en ongeoorloofd afwezig kon ook niet.

Later, zo zag ik in het museum, werd dit verbeterd en kregen deze werkers meer rechten en konden ze klagen over hun behandeling, medische voorzieningen en de discontinue loonbetaling ed. Er zijn ruim 110.000 klachten beschreven en ruim 80.000 daarvan werden in het voordeel van de contract werkers beslecht. Dat geeft aan, dat het serieus werd opgepakt. Bijna 98% kwam uit India en ruim 70% bleef na het uitdienen van het contract en vestigden zich op Mauritius. Een aantal van hen kocht zelf grond en begon zelf met de verbouw van ook weer suikerriet.

Ruim de helft van de inwoners van nu (totaal nu 1,4 miljoen), stamt af van deze groep contract werkers.

Interessant museum, toch blij, dat ik er vandaag nog even naar toe ben gereden.

Morgen ga ik het uiterste zuiden verkennen.