Het noorden van Mauritius

Om half elf ben ik gaan slapen en om kwart voor negen werd ik wakker. Tien uur geslapen, ongelooflijk!

Voor ik ben gaan slapen heb ik de airco uitgezet, en derhalve was het vanmorgen lekker warm in de slaapkamer.

Ik heb er geen last van.

Na een frisse douche, naar het ontbijt. Roerei, toast, koffie, fruit, er was van alles.

Mijn reisgids (Bradt) heeft per gebied een hoofdstuk. Het noorden is er één van. Gisteren al het chateau bezocht, vandaag eerst naar de sir Seewoosagur Ramgoolam Botanic Gardens.

De hoofdingang wordt opgesierd met een prachtig smeedijzeren hek, welke een internationale prijs heeft gewonnen in 1862.

Het hekwerk was een gift van François Liénard, een Fransman geboren in India in 1783 en woonde op Mauritius. In de tuin staat een obelisk ter nagedachtenis van hem. De parkeerplaats is aan de andere kant van het park en daar is ook de kassa.

De tuinen hebben een oppervlakte van 37 hectare en met de gratis plattegrond kun je je prima oriënteren.

De Sir Seewoosagur Ramgoolam Botanic Garden (soms afgekort tot de SSR Botanic Garden ), algemeen bekend als de Pamplemousses Botanic Garden, is een populaire toeristische attractie in Pamplemousses, nabij Port Louis, Mauritius, en de oudste botanische tuin op het zuidelijk halfrond. Beroemd om zijn lange vijver met reuzenwaterlelies ( Victoria amazonica ), de tuin, voor het eerst gebouwd door Pierre Poivre (1719 – 1786) in 1770, beslaat een oppervlakte van ongeveer 37 hectare, waarvan 25 ha publiek domein is, de rest wordt nu gebruikt als proefstation.

De tuin, die lange tijd op de derde plaats stond van alle tuinen die over het hele aardoppervlak bewonderd konden worden, stond achtereenvolgens bekend als 'Jardin de Mon Plaisir', 'Jardin des Plantes', 'Le Jardin National de l'Ile de France', 'Jardin Royal', 'Jardin Botanique des Pamplemousses', en tijdens de Britse kolonisatie , 'The Royal Botanical Gardens of Pamplemousses' en 'The Royal Botanic Gardens, Pamplemousses'. Op 17 september 1988 kreeg de tuin formeel de naam 'Sir Seewoosagur Ramgoolam Botanic Garden', vernoemd naar de eerste premier van Mauritius, net als de kleinere SSR Botanical Garden of Curepipe.

Naast de gigantische waterlelies bevat de tuin ook specerijen, ebbenhout , suikerriet en 85 soorten palmen uit Centraal-Amerika, Azië, Afrika en de eilanden rond de Indische Oceaan. Veel bomen zijn geplant door wereldleiders en royalty's, waaronder prinses Margaret, gravin van Snowdon , Indira Gandhi , François Mitterrand en Robert Mugabe.

Deze tuinen liggen in het dorp Pamplemousses, dat ongeveer zeven mijl ten noordoosten van de hoofdstad Port Louis ligt. Pamplemousse of pamplemoucier is de grapefruitboom ( Citrus x paradisi ), die in de regio groeit en mogelijk door de Nederlanders van Java is meegebracht.

De oorsprong van de Koninklijke Botanische Tuinen van Pamplemousses kan worden herleid tot de eerste en beroemdste Franse gouverneur van Mauritius, Mahé de La Bourdonnais, in een tijd dat het eiland bekend stond als Isle de France. In 1735 kocht Labourdonnais het landgoed Château Mon Plaisir en legde een moestuin aan om zijn huishouden, de jonge gemeente Port Louis en de schepen die op het eiland aan land kwamen van producten te voorzien. Als deze tuin geldt als voorloper van de huidige tuin, dan is Pamplemousses de oudste botanische tuin in de voormalige Britse territoria. Aan de andere kant wordt de oorsprong ervan vaak herleid tot 1768, toen Pierre Poivre directeur werd. Hoe dan ook, het was een van de oudste en meest opmerkelijke botanische collecties in de tropen.

De tuin heeft een groot aantal palmen met maar liefst 80 soorten. Sommige daarvan zijn endemisch voor de Mascarenen.

De Talipotpalm ( Corypha umbraculifera ) is echter een bijzondere. Hij kan een hoogte bereiken van ongeveer 25 m en de handvormige bladeren hebben een diameter van ongeveer 5 m. Hij draagt ​​eenmaal in zijn leven bloemen tussen de 30-80 jaar en sterft dan.

Ook hier weer een mooi landhuis in de koloniale stijl, echter niet zo mooi als het chateau van gisteren.

Verder nog een veldje met hertjes en een omheining met daarin reuzenschildpadden.

Al met al heb ik er bijna vier uur rondgelopen. Binnen de tuinen geen enkele vorm van horeca, dus bij de uitgang maar gauw een vochtaanvulling gekocht.

Net achter de tuinen bevindt zich de oudste kerk van Mauritius. Deze werd gebouwd in 1743. Op de begraafplaats liggen nog een paar prominente Fransen, de namen zeiden me niets.

Vlak daarbij een klein monument ter ere van de de slavernij, die zich ook hier heeft afgespeeld.

Voor de slaven verkocht werden op de markt, werden ze hier eerst gewassen. Het informatiebord dat er bij stond geeft de relevante informatie.

Door naar Poudre d'Or, een klein vissersdorpje aan de oostkust.

Het heeft een imposant oud gebouw uit 1864, namelijk het ziekenhuis. Aan de buitenkant ziet het er niet uit als zijnde een nog in gebruik zijnd ziekenhuis, maar het is wel zo.

Virginie, een fictieve heldin uit het boek Paul en Virginie, zou hier op de kust zijn aangespoeld na een schipbreuk.

Mark Twain had er een prachtig commentaar op. ' de enige prominente gebeurtenis in de geschiedenis van het eiland Mauritius, dat nooit gebeurd is.'

Desalniettemin is er een monument neergezet van Paul en Virginie.

En dat was ook genoeg voor vandaag. Ruim 30°C en een vrij vochtige atmosfeer maakt dat je wat eerder moe bent dan in droge lucht.

Via de supermarkt weer naar mijn studio.

Morgen verder langs de oostkust.