Khiva

ONTBIJTBUFFET.

Heerlijk geslapen vannacht en vanmorgen eerst maar weer geprobeerd nat te worden onder de douche. Ik heb hier te maken met een waterbesparende douchekop, wat betekent, dat je heen en weer moet springen om nat te worden.

Uiteindelijk is dat met veel gymnastische oefeningen gelukt.

Omdat ze gisteren vroegen hoe laat ik ontbijt wilde, dacht ik, dat ze net als de dag er voor, iets neer zouden zetten. Maar nee, er stond een ontbijtbuffet klaar.

Met eitjes, maar helaas zonder corn flakes. Ook de honing en de jam waren op.

Maar toch voldoende kunnen eten.

Ik bleek ook veel dorst te hebben. Er stond super lekkere kersensap klaar en daar heb ik vier glazen van leeggedronken. Koffie als besluit en klaar voor de dag.

Vanmorgen zou een gids mij komen halen voor een guided tour door Khiva.

Lijkt een beetje dubbel, maar dat was het toch niet.

Hij was er om kwart voor negen en ik ook.

Eerst naar de westelijke poort, want daar moest ik een kaartje kopen. Die had ik al en deze was vandaag ook nog geldig.

Eerst weer naar de Kunja Ark. Het fortpaleis, waar ik gisteren ook al was. Bleek ik toch een afslag gemist te hebben. Een klein museum, waar tentoongesteld werd, hoe ooit begonnen werd met het slaan van munten. Eerst van koper, later ook van zilver en goud. Nog later bankbiljetten op zijde of op een blad van een bepaalde boomsoort.

Het geheel werd ondersteund met wat video's.

Door naar de madrasa Yoqubboy. Nu omgetoverd tot een atelier waar voornamelijk tapijten worden gemaakt. Ook sjaals, tasjes ed. kon je hier kopen, alles van zijde. Ik had niks nodig.

Bijna alles is toegankelijk met de algemene entreekaart, behalve het mausoleum van Pahlavan Mahmud. Voor € 2,= extra mag je daar naar binnen.

De gids vertelde vooraf het een en ander. De man leefde in de 13-de eeuw. Hij was weldoener (90% van zijn inkomen schonk hij aan de armen), worstelaar, dichter en bonthandelaar. Door zijn kennis en kunde werd hij bij leven al zo'n beetje heilig verklaard.

Nadat ik het mausoleum had bezocht, kreeg ik nog een verhaal te horen over deze man.

Hij was een befaamd worstelaar en ging eens naar India. Zijn ritueel was om vóór een wedstrijd een kerkhof te bezoeken.

Dat deed hij in India ook. Op het kerkhof trof hij een oude vrouw huilend aan. Hij vroeg waarom ze huilde. Zij vertelde dat haar zoon moest worstelen tegen een bekende worstelaar en ze was bang dat hij zou verliezen en daarmee ook zijn leven zou verliezen. Pahlavan had niet in de gaten, dat hij de tegenstander zou zijn.

Gedurende de wedstrijd, hij was weer aan de winnende hand, kwam het moment, dat hij de rug zou breken van de tegenstander. Opeens herinnerde hij zich de oude vrouw. Hij stopte met vechten en knielde neer als tegen van overgave.

De sultan van India vroeg later, waarom hij dat had gedaan en hij vertelde het verhaal van de oude vrouw. De sultan was zo ontroerd, dat hij Pahlavan een behoorlijke hoeveelheid goud toezegde. Hij weigerde dit en vroeg in plaats daarvan, 500 slaven. Die wilde hij meenemen naar Khiva en hen daar de vrijheid geven. En aldus geschiedde.

Pas in de 19-de eeuw is het mausoleum gebouwd in opdracht van Muhammad Rahim Kahn I.

Door naar madrasa Saïd Islam. Mooie binnenplaats en in het gebouw zelf een tentoonstelling over de dagelijkse dingen, die toen gebruikt werden.

Kleding, porselein, wapens ed. Stelde weinig voor. Ook de New Methodist School was slechts een gebouw, ditmaal uit de Sovjet tijd.

En toen kwamen we terecht in de Juma moskee. Was ik gisteren ook geweest, maar de gids wist toch een paar aardigheden te noemen.

Ja, de originele moskee dateert uit de tiende eeuw. Echter er zijn geen pilaren overgebleven uit die tijd.

Nee, de moskee is in de 18-de eeuw afgebrand en bewoners van de stad konden met de gift van een nieuwe pilaar, de herbouw ondersteunen.

Uit de tijd vóór de brand, zijn zeven pilaren overgebleven.

De positie van de pilaren was wiskundig bepaald. In de moskee konden 5000 gelovigen bidden. Er was één positie in de moskee, de plek, waar de imam stond, die zichtbaar was voor elk persoon in de moskee.

Als de imam een stap naar links of rechts deed, kon hij alle 213 pilaren zien.

Bij wijze van uitzondering mocht ik dat ook meemaken. De omheining werd opengemaakt, schoenen uit en ik mocht mij gedurende vijf minuten de imam van Khiva voelen. Heb er nog een filmpje van gemaakt.

Via een nog van originele verharding voorziene weg, waarin de karrensporen van vroeger nog zichtbaar zijn (de wielen waren beslagen met metalen spijkers), kwamen we uit bij het Tash Khauli paleis. Daar was ik gisteren ook al en hier verder niets nieuws onder de zon.

Dit bleek ook het eindpunt van de excursie te zijn. Hij zei nog wel, dat je over de muur kon lopen en dat er een trap was bij de noordelijke poort.

Dat bleek niet al te ver en ik gelijk maar de tien meter omhoog gelopen. Eerste een stuk in oostelijke richting , daarna terug en in westelijke richting, ongeveer tot het Kunya Ark paleis. Daar liep het dood en moest ik dezelfde weg terug.

Tijd voor een cola. Brandende zon en 36 graden. Je moet blijven drinken.

Daarna kris kras rondgelopen en dan zie je ook nog weer leuke plaatjes voorbij komen. In een van die straatjes een bord met de tekst Tash Khauli paleis. Maar nu een heel andere ingang. Hier ook niets te zien van de verblijven van Kahn of zijn vrouwen, nee, meer een overzicht van de zaken, die dagelijks gebruikt werden.

Vazen, houten pilaren, een koets, tabletten met beschrijvingen van eigendomsrecht van gronden buiten de muren, putafdekkingen, een tent en zelf een waterrad.

En groot. Ik heb er een half uur rondgelopen.

Daarna geen nieuwe dingen meer ontdekt. Ben blijven lopen, af en toe weer wat drinken en rond vier uur terug gelopen naar het hotel. Foto's vast gedownload naar mijn tablet, en gestart met het verhaal voor vandaag. Helaas per ongeluk gewist, nadat ik terug kwam van het diner.

Gelukkig zat het verhaal nog goed tussen de oren.

Even weer bij het zwembad gezeten met een drankje en rond half acht naar een restaurant gelopen. Ik vond Zarafshon wel leuk, ook goede recensies.

Toen ik er aan kwam, zag ik, dat ze allemaal tafeltjes buiten hadden neergezet. Zag er gezellig uit. Een groep Duitsers (gruppenreise) schoof ook net aan en dan is het vaak ook wel goed als zo'n lokale gids een groep daar mee naar toe neemt.

Ik begon met een soort van groentesoep, gevolgd door beef bekab, die al op tafel stond, terwijl ik nog met de soep bezig was.

Maar wel allemaal erg lekker. Drankje en koffie erbij en voor twaalf euro was ik klaar.

Inmiddels donker, en derhalve nog wat nachtelijke plaatjes geschoten.

Morgen met de auto naar Bukhara, een rit dwars door de woestijn.