Bukhara

Super geslapen. De hele dag druk, ruim dertig graden, zeg maar goed dooi en allemaal nieuwe indrukken.

Voor de zekerheid had ik mijn wekker om half acht gezet, en ik werd nog wakker door die wekker ook.

Eerlijk is eerlijk, nu moet ik ook de goede douche melden. Deze gaf goed water, zodat mijn gymnastische oefeningen niet nodig waren.

Het ontbijt was zozo. Er lag een gekookt eitje in een stalen bak te wachten op een klant, verder niks. Ook geen corn flakes.

Wel hadden ze hier lekker brood en de koffie was oploskoffie.

Om kwart voor negen in de lobby, wachten op de gids. Als je dan de lobby binnenkomt, kijk je alvast of er iemand zou kunnen zitten, die jouw gids zou kunnen zijn, maar nee, één man, die constant aan het bellen was en een oude vrouw.

Om iets over negen kwam die laatste naar me toe en zei, dat ze de gids was.

Haar zoon was eigenlijk de gids, maar die was ergens anders. Zij was zelf ook gids.

Ik met mijn 1,93 m naast de gids van 71 jaar en niet groter dan 1,55 m.

Haar neef stond met de auto voor het hotel en wij op pad. Ik dacht, dat ik een stadstoer per voet geboekt had en dat bleek ook zo, neeflief zette ons blijkbaar op het verste punt in de oude stad af en het eindpunt was weer in de buurt van mijn hotel.

Dat verste punt bleek een pretparkje te zijn. Ook voorzien van die miniatuur autootjes met een accu, waarin kinderen van 6 maanden rond kunnen rijden. Met natuurlijk de kans, dat juist je wordt aangereden. Gauw wegwezen.

Vlak daarachter de eerste attractie, het Samanid Mausoleum, gebouwd in de 10-de eeuw. Vlak daarbij, nog een mausoleum met de naam Mausoleum Chasma Ayub.

Dit betekent Job's bron. De legende is, dat Job een bezoek bracht aan Bukhara en een bron maakte door met zijn staf op de grond te slaan.

En weer vlak daar achter een monument ter nagedachtenis aan Imam Al-Bukhari.

Het monument bestaat uit een halve maan en een opengeslagen boek (Koran).

Voor we weg overstaken nog een uitgebreid verhaal bij de Bolo Haouz moskee uit 1712. Naast dat de hele oude stad Bukhara in ingeschreven in de UNESCO Werelderfgoedlijst, heeft deze moskee een aparte vermelding. Vlak daarbij een oude watertoren, waar je met een lift omhoog kunt. Zou leuk zijn in de namiddag.

De weg overstekend, kwamen we uit bij De Ark. Ook weer zo'n mooi fort, opgetrokken uit leem, mode en bakstenen.

Hoe oud precies is niet duidelijk, maar geschat wordt, dat de eerste bouwsels uit de 5-de stammen. Toen rechthoekig met een oppervlakte van ca. 3 ha.

De eerste moskee kwam er in het jaar 713 en werd op eerdere fundamenten gebouwd, maar wel op het hoogste punt binnen het fort.

Het meeste wat nu nog te zien is dateert uit de zestiende eeuw. In die eeuw werd het fort vergroot, niet alleen ter ere van de royals, maar ook om een populatie van ongeveer 3000 mensen te huisvesten.

Het moet dé attractie van Bukhara zijn, maar dat viel best tegen. Imposanter van de buitenkant dan van binnen.

Die gids weet wel veel van de geschiedenis. Maar ze klept maar door, beetje vermoeiend dat wel. Als je wat vraagt, krijg je geen antwoord, ze zet de naald weer op de plaat en the story continues. Dat doet ze al 40 jaar. Geen speld eh, naald tussen te krijgen. In de loop van de dag werd het ook enigszins irritant.

Ook irritant is het feit, dat ze gewoon doorloopt, als ik een foto wil maken. Ik vind mijn foto's het mooist, als er niemand opstaat. Dus heb ik even uitgelegd wat mijn strategie is om foto's te maken. Dat landde uiteindelijk.

Na het fort kwamen we uit bij de Kaylan moskee. Naast de moskee staat een minaret met een hoogte van 46 m en die is nog helemaal 12-de eeuws origineel.

Het fundament is dertien meter diep en moest twee jaar uitharden voordat begonnen kon worden met de bouw van de minaret.

Op dit Kaylon plein, naast de minaret ook een madrasa, Miri Arab, en een grote moskee, de Kaylon moskee.

Deze moskee is gebouwd (1514) op de fundamenten van een eerdere moskee, die in de achtste eeuw verwoest is door Djengis Kahn. Die brandde de hele stad op, behalve de minaret.

Ik heb er tijdje alleen rond kunnen lopen, de gids moest een sanitaire stop maken.

Ook de binnenplaats is mooi, er staat een boom en nog een ornament. Die breken het immense plein wat.

Daarna door naar iets van een overdekte markt, 3 domes, geheten.

Daar koffie gedronken, zij thee.

Via nog wat van die overdekte marktjes, kwamen we langs het hotel, maar we waren nog niet klaar.

Vlakbij het hotel een tapijtenmuseum. Maar oorspronkelijk een kleine moskee uit de twaalfde eeuw.

Als afsluiting een madrasa gelegen in het parkje. Nu alleen winkeltjes en het advies daar niet te gaan eten.

Morgen zie ik haar weer voor een excursie buiten Bukhara.

Ik heb nog wat rondgelopen in dat buurtje en dacht nig even rustig bij het zwembad te gaan zitten, maar een groep Russen had te veel spektakel.

Dus begonnen met het verslag en de foto's op de tablet gezet.

Daarna weer op pad, richting watertoren. Door omhoog voor vier euro en inderdaad een mooi gezicht op de omgeving en ook the Ark.

Terug naar het hotel, opfrissen en weer naar hetzelfde restaurant als gisteren. Beviel hartstikke goed.

Vandaag op momenten dat de gids moest ademhalen is het toch gelukt om wat vragen beantwoord te krijgen.

Eerste vraag was hoe hier met Russen werd omgegaan. Nou net als anders dus. Vanuit de Sovjet tijd leven hier nog veel Russen en daar hebben ze geen hekel aan.

Waar ze wel een hekel aan heeft zijn de jonge Russen. Die kunnen zich niet gedragen, zuipen aan een stuk door, slapen uit tot elf uur en zijn meer met de telefoon bezig dan aandacht te hebben voor haar verhaal. Maar geen sprake van boycot o.i.d. .

Sinds de boycot vanuit een groot deel van de wereld ten aanzien van Rusland, is het aantal toeristen vanuit dat land wel toegenomen.

Wat me ook opviel was, dat dit land overwegend de islam aanhangt. Nou, in Nederland lopen meer vrouwen rond in een boerka of nikab dan hier. Nog geen één gezien. De wat oudere vrouwen dragen een hoofddoekje, de jonge vrouwen lopen er gewoon westers bij.

Dit komt, omdat ten tijde van de Sovjet overheersing, uitingen van geloof verboden waren. Begin jaren negentig kwam dit te vervallen en voor een groot deel bleven de specifieke uitingen achterwege. Het belijden van het geloof kon wel weer. Maar echt streng is het hier niet. Geen eindeloos geroeptoeter uit minaretten, nee, dat hoor je hier eigenlijk bijna niet. Het is een gemoedelijk land met vriendelijke en behulpzame mensen.

Ik heb ook niet de indruk, dat hier een stikstofprobleem is en elk huis heeft ook gewoon een gasaansluiting en niemand hoeft hier van het gas af.