Van Gabala naar Sheki

Het Nohur hotel is echt een tien, het restaurant een zeventje. Ik heb me maar beperkt tot een pizza, die was goed.

Ik heb het huisje nog maar even opgemeten, de afmetingen zijn 11 bij 10 meter. De nachtrust was even zo goed. Je hoorde niks.

Dat dat mag bijzonder zijn, want de hele omgeving was een groot speelparadijs. Kermis achtige attracties, souvenirwinkels, en een hoop schreeuwende kinderen, die ook in Azerbeidjan niet gecorrigeerd worden.

Maar tegen de schemering vertrekken ze naar huis. De rust is wedergekeerd.

Dat bleek ook in het restaurant, er was niemand.

Dan het ontbijt. Dat kan veel beter. Geen buffet, maar een standaard ontbijt, wat op tafel gezet wordt. Helemaal afgestemd op de Azerbeidzjaan. Wel een omelet, maar standaard geen koffie. Uiteindelijk bleken ze nog Nescafe te hebben. Als suggestie heb ik ze gezegd, om twee soorten ontbijt aan te bieden. Dus ook een American breakfast.

Ik had er al meer opmerkingen in de reviews over gelezen.

O ja, ontbijt pas vanaf half negen!

Na het ontbijt maar gelijk vertrokken. Ik kwam eerst door Gabala heen, maar daar was niks te zien, behalve een mooie stadsklok.

Ik mijn reisgids kwam ik een item tegen over de locatie waar Gabala ooit was begonnen. Best een stukje rijden vanaf het stadje zelf.

Een ander fenomeen is de aanwezigheid van een raketafweerstation, nog daterend uit de Sovjet tijd.

Tot 2012 gold er een pachtverdrag met Rusland, die dit complex in 1985 bouwden. Rusland betaalde jaarlijks 5,5 miljoen euro voor het gebruik.

Na 2012 is het verdrag niet verlengt, Azerbeidzjan vroeg een pachtsom van 250 miljoen euro.

Het station staat slechts 150 km van de grens met Iran en kan volgens zeggen, 6000 km rondom het station in de gaten houden.

Het was even zoeken naar een locatie waar beide betonnen gebouwen, zichtbaar waren.

Ook nog een klein beetje Hollands glorie. De Nederlandse pianobouwer Beltmann heeft hier in 2010 een dependance geopend. Update; ik lees net op internet dat de zaak hier permanent gesloten is.

Terug naar de oorsprong van Gabala. Hier stonden enorme wachttorens en dikke muren om de stad toendertijd te beschermen. Het was een bloeiende handelsstad.

In 1959 hebben archeologen deze stad herontdekt.

Haar geschiedenis begon in de derde eeuw voor Chr. en duurde tot in de 18-de eeuw, toen de Perzische veroveraar Nadir Schah, de stad compleet verwoeste.

De meest indrukwekkende overblijfselen zijn de restanten van de twee bakstenen wachttorens.

Je moet een kaartje kopen voor jezelf en de auto. Totaal € 1,60.

Je rijdt dus met de auto langs alle opgravingen aan de linkerkant van de weg en naar de wachttorens, die aan de rechterkant van de weg liggen.

Wel prettig in deze hitte, dat je er met de auto langs kunt rijden. Maar serieus, het is ook echt te ver om af te lopen, het is een behoorlijk groot terrein.

Door naar het dorpje Nic.

Nic is een stad in het district Qabala van Azerbeidzjan. Nic of Nij, ligt 40 kilometer ten zuidwesten van de stad Qabala en is een van de weinige nederzettingen van het Udi-volk ter wereld. Het heeft een bevolking van 5.744.

De Kaukasisch Albanees-Udi Apostolische Autocefale Kerk is gevestigd in Nij.

De eerste Udi-school en vervolgens een Russische plattelandsschool werden in 1854 in Nij geopend. Van 1931 tot 1933 kregen de Udi's onderwijs in hun eigen taal; in 1937 begonnen ze met onderwijs in het Azerbeidzjaans.

Tegenwoordig zijn de etnische Udis in Nij werkzaam in uiteenlopende beroepen, waaronder landbouw, veeteelt, rijstteelt, zijdeteelt , tuinbouw, pluimveehouderij, ambachten en wijnbouw.

Behalve een gerestaureerde kerk was er weinig te zien.

Door naar Sheki, verder noordwaarts.

Soms is het lastig om te zien, wat de maximum snelheid is. Buiten de bebouwde kom is het in principe 90, maar soms ook 60.

Ik rijd, als ik het niet zeker weet, 60 op de cruisecontrol. En geloof me, dat heeft me al een aantal bekeuringen bespaard. Gasten, die achter je zitten te drukken en uiteindelijk gaan inhalen, zie je vijf minuten later bij de politie staan.

Om half drie reed ik Sheki binnen en ben gelijk maar naar het Khan-paleis gereden. Dit is ook meteen de meest beroemde attractie van Sheki. Het is gebouwd aan het einde van de 18-de eeuw in Osmaanse stijl en zonder ook maar een spijker gebruikt te hebben.

De diepte (breedte) van het paleis is maar acht meter.

Tussen de kamers bevindt zich steeds een drempel van ca, 20 cm hoog. Dit dient ervoor, dat de warmteontwikkeling te beperken.

Voor het paleis twee bomen, beide uit het jaar 1530. De één 42 m hoog, de ander 34,5 m.

Foto's maken van het interieur was verboden, zal later op internet wat bijeen zoeken.

Aanpalend, een pottenbakkerij, die is opgezet, om de kunst van het pottenbakken in stand te houden.

Heuvelafwaarts nog een kapel en een aantal musea, die alle drie gesloten waren wegens renovatie.

Heuvel op, weer naar de auto en op zoek naar het hotel.

Ook hier weer een badkamer, woonkamer en slaapkamer in aparte ruimtes. En hier in het noorden is alles een stuk goedkoper.

Morgen door naar Ganja, een rit van 150 km, maar onderweg is er ook weer van alles te zien.