Camp Cariacou

Nadat ik gisteren weer terug was van de excursie naar de lanceerbasis Kourou, heb ik eerst maar even het verhaaltje getypt.

Met wat copy pasten geprobeerd om het hele verhaal zo danig te maken, dat het ook wat duidelijk wordt, wat de geschiedenis van dit gebied nou eigenlijk inhoudt.

Aansluitend rond een uur of acht gaan eten. Ook dit hotel heeft een eigen keuken, met ook een nogal uitgebreide kaart.

Met de hamburger van vanmiddag, die nog onderweg was naar de maag, leek het me geen goed idee, om weer een driegangenmenu naar binnen te werken. Hé, ze hebben pizza's.

Nou, direct een pizza zalm besteld. Bij aankomst bleek ie groter dan een 33 toeren plaat. Lekker was die zeker, maar ik kreeg hem niet helemaal op.

Koffie na.

Vervolgens de voorbereidingen voor de volgende dag gedaan.

Ik ben 1 nacht in de jungle en hoef niet alle bagage mee. Lange broek, Deet, zonnebrand, schone kleren, regenjack, camera, telefoon en tablet.

Daarna, rond tien uur, pitten.

Kwart voor zeven er uit, douchen en naar het ontbijt. Er was niemand.

Maar ook hier een top ontbijtbuffet.

Daarna uitchecken en rond kwart over acht was Glen er weer. De grote bagage heb ik in het hotel achtergelaten, daar kom ik morgenavond weer.

Met de auto een half uurtje rijden naar het opstappunt van de boot.

Mijn rugzak en kleine trolley konden onder een waterdicht zeil. Al met al een man of 25 in de boot. En toen begon de ellende. Voor mij een echtpaar met een klein kind en een baby! En dat kind deed niks dan janken. En de boottocht duurt een uur. Eigenlijk asociaal.

Onderweg nog wel een luiaard en een otter gespot.

Na een uur dus, arriveerden we bij het kamp. Camp Cariacou.

De rest van de kinderen namen direct het lawaai over, echt verschrikkelijk.

De huisjes bleken niet meer dan een houten vloer met een rieten dak. Geen muren, geen privacy. Ik had dan of een 'huisje' voor mezelf, echter in de loop van de middag melden zich nog een vader en zoon, die met de kano waren gekomen. Die moesten ook onder dat afdak slapen.

Bedden hebben ze niet, je moet in een hangmat slapen. Voor mij allemaal net wat te primitief. Had ik al gezegd, dat de sanitaire voorzieningen gedeeld moesten worden?

Die baby bleef ook maar schreeuwen, en dat hoor je over het hele terrein. Ik noem het kindermishandeling. Vader en zoon waren het met me eens.

Om één uur lunch. Veel te veel eten weer.

Om drie uur een boswandeling met gids. Die duurde twee uur met ondertussen Franse uitleg over bomen en planten.

Ook in de groep, twee kleine kinderen, die alles wat er eventueel in het bos rondloopt allang verjaagd hebben met een aanhoudend geschreeuw, uiteraard niet gecorrigeerd door de ouders. Gelukkig viel de een in het water, de ander in de modder.

De natuur hier is echt wel mooi, maar het lijkt hier wel een kinderopvang.

Mocht je ooit naar dit land gaan, skip dit kamp dan maar, tenzij je je niet stoort aan babygehuil en kindergeschreeuw.

Tot aan het avondeten, waren we 'vrij'. Om zeven uur drankje, maar er zijn maar weinig Fransen, die Engels spreken, laat staan, vloeiend.

Allemaal met de Franse slag.

Het eten hier is wel goed. De lui in de keuken komen allemaal uit de binnenlanden van Suriname en werken al heel lang in Frans Guyana.

Onder het eten begon het flink te regenen. En dan gaat de avondexcursie, begrijpelijk, niet door.

Gelukkig klaarde het op en gingen we met een aantal mensen met de boot op zoek naar wat dieren.

Typisch is, dat er een bord boven de rivier hangt, met daarop de tekst dat na dat bord het verboden is om te jagen. De lodge zit aan de goede kant van het bord (niet jagen), met de boot naar de verkeerde kant.

De score van een uurtje varen was een ijsvogel en een boomslang.

Bij terugkomst de hangmat in. Nooit eerder in een hangmat geslapen en dat lukte dan ook niet echt. Kon mijn draai niet vinden.

De hele nacht had het geregend en ook richting ontbijt om acht uur druppelde het nog wat. Om negen uur zouden we nog een stukje varen met daarbij nog een wandeling van een half uur.

Gelukkig weer droog. Stukje varen en toen het bos weer in.

Op enig moment kapte de gids een boom. Stam diameter 15 centimeter, lengte een meter of zeven.

Kregen we een cursus bladvlechten te zien. Van de hele grote palmachtige bladeren, die gebruikt worden voor dakbedekking, vlechtte hij een soort van staart van een meter of drie, zodat die makkelijk door het bos vervoerd kon worden. Van de kleinere bladeren werd een mand gevlochten.

Beetje jammer van de boom, ook bedenkend, dat er elke twee dagen gasten op deze excursie meegenomen worden.

De lunch was weer goed, maar ik heb niet al te veel gegeten, want vanavond zit ik weer in het uitstekende Mercure Hotel met dito restaurant.

Het is nu 30 december, half vier, over een half uur varen we weer terug naar de bewoonde wereld. Glen staat me daar weer op te wachten.

En dan zijn er altijd weer mensen, die geen klok kunnen kijken. Het werd 16:20 uur toen we de kade verlieten.

De wat kleinere kreek, die we eerst door moesten, lag bezaaid met boomstammen en ander oud hout, wat door de vele regenval van de afgelopen nacht meegevoerd was.

Dus dat ging behoedzaam.

Uiteindelijk weer op de grote rivier en kon er gas worden gegeven. Precies een uur later meerden we weer aan bij Camp Maripas.

Bagage weer van boord en Glen bracht me weer naar het Mercure Hotel.

Dit keer kamer (huisje) 107. Oh, ik was echt toe aan een lekkere warme douche.

Eerst de wifi weer aanzetten. Deed het niet.

Ik terug naar de receptie en die mee en constateerde dat er inderdaad geen wifi was. Een monteur zou er even naar kijken en ondertussen had hij huisje 171 (suite) al in de wachtstand gezet.

Die werd het ook, maar ook hier geen wifi. Dat begon op een algemene storing te lijken.

Dus na het opfris moment ook dit gemeld. Inmiddels deed de wifi het wel weer, maar vannacht slaap ik in de suite. Dat kamertje kost hier € 330,= per nacht.

Afgesproken is, dat ik morgen weer verkas naar 107 (€ 300,=). Er is niks vrij, alles volgeboekt wegens oudejaarsavond. Ik ga ervan uit, dat de wifi het daar ook weer doet. En omdat ik nog steeds in de EU ben, kan ik ook kostenloos een hotspot creëren.

De rundercappacio en de steak zitten er inmiddels in, morgen weer een update.

Glen is er morgen niet, maar ik krijg een andere, Engels sprekende, gids mee naar onder andere Duivelseiland.